Noam Chomsky / Terrorism

สอดคล้องกันและลงรอยกันสนิทกับการนิยามข้างต้น การโจมตีเมื่อเร็วๆนี้(ตึก World Trade Center)ต่อสหรัฐอเมริกา แน่นอน เป็นการกระทำของลัทธิก่อการร้าย, ในข้อเท็จจริง มันเป็นอาชญากรรมของผู้ก่อการร้ายที่ทำให้เกิดความหวาดกลัว. เป็นเรื่องที่ยากมากที่จะมีใครไม่เห็นด้วยเกี่ยวกับเรื่องนี้ทั่วโลก หรือไม่ควรที่จะเป็นเช่นนั้น

แต่เคียงข้างกับความหมายตามตัวอักษรเกี่ยวกับศัพท์คำนี้ ดังที่อ้างในเอกสารทางราชการของสหรัฐฯ มันเป็นการนำมาใช้ประโยชน์ในเชิงโฆษณาชวนเชื่อด้วย ซึ่งโชคไม่ดีที่มันเป็นมาตรฐานอันหนึ่ง : ศัพท์คำว่า"ลัทธิก่อการร้าย"ได้ถูกนำมาใช้อ้างอิงถึงการกระทำต่างๆของผู้ก่อการร้าย โดยมอบให้กับศัตรูต่างๆของสหรัฐฯและพันธมิตรของพวกเรา.

นักวิทยาศาสตร์ทางการเมือง Michael Stohl ถูกต้องทีเดียว เมื่อเขาเขียนว่า "พวกเราจะต้องยอมรับว่า โดยธรรมเนียมปฏิบัติ - และจักต้องเน้นว่าเป็นธรรมเนียมปฏิบัติจริงๆ - การใช้พลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่และการข่มขู่ด้วยการใช้กำลัง ปกติแล้วได้รับการอธิบายในฐานะที่เป็นการฑูตในเชิงบีบบังคับชนิดหนึ่ง และมันไม่ใช่รูปแบบของลัทธิก่อการร้าย". ในทำนองเดียวกัน เหตุการณ์ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อเร็วๆนี้ โดยทั่วไปแม้ว่ามันจะเกี่ยวพันถึง "การคุกคามและมีการใช้ความรุนแรง และมันได้รับการอธิบายในฐานะที่เป็นวัตถุประสงค์ของการก่อการร้าย ซึ่งอันที่จริง มันไม่ใช่พลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ใดๆเมื่อเปรียบเทียบกับสหรัฐฯ ของผู้ซึ่งกำลังกระทำการด้วยยุทธวิธีเดียวกันนี้

แท้จริงแล้ว การใช้ประโยชน์ทางด้านการโฆษณาชวนเชื่อมันเป็นไปในลักษณะสากล ทุกๆคนต่างตำหนิประณามลัทธิก่อการร้าย ในความหมายของรูปศัพท์ดังกล่าว พวกนาซีก็ประณามลัทธิก่อการร้ายอย่างเกรี้ยวกราด และวิพากษ์วิจารณ์ลัทธิก่อการร้ายในฐานะที่เป็นฝ่ายตรงข้ามกับพวกผู้ก่อการร้าย - ในกรีก เป็นตัวอย่าง - โดยพื้นฐานแล้ว สหรัฐอเมริกาก็เห็นด้วย

ได้มีการรวมตัว และปฏิบัติการในทำนองเดียวกันเกี่ยวกับการต่อต้านลัทธิก่อการร้ายในกรีกและที่อื่นๆในช่วงปีหลังสงครามมานี้. ยิ่งไปกว่านั้น โครงการด้านการทหารที่เรียกว่า counter-insurgency ซึ่งมีการปฏิบัติการต่อสู้กับสมาชิกกองโจรและการปฏิวัติ ได้นำเอาแบบจำลองมาจากพวกนาซีมาใช้อย่างชัดเจนทีเดียว และได้รับการนำมาปฏิบัติด้วยความเอาใจใส่อย่างยิ่ง: กองกำลัง Wehrmacht (กองกำลังของเยอรมันจากปี 1921-1945)ได้รับการนำมาหารือ และคู่มือต่างๆของกองกำลังนี้ได้ถูกนำมาใช้ในการออกแบบโครงการด้านการทหารที่เรียกว่า counter-insurgency programs ไปทั่วโลก ซึ่งมีชื่อเรียกเป็นทางการว่า counter-terrorism (การต่อต้านลัทธิก่อการร้าย)

ขนบธรรมเนียมต่างๆเหล่านี้ดังที่ยกมา คนๆเดียวกันแท้ๆและการกระทำอย่างเดียวกันเลยก็ว่าได้ สามารถที่จะปรับเปลี่ยนไปได้อย่างรวดเร็วจาก"การเป็นผู้ก่อการร้าย"(terrorists)มาเป็น"นักต่อสู้เพื่ออิสรภาพ"(freedom fighters) และเปลี่ยนกลับไปอีกครั้ง. อันนี้เป็นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น ณ ประตูบ้านถัดไป อย่างเช่น กรีก ในไม่กี่ปีมานี้

โดยทางการแล้ว KLA-UCK ได้รับการประณามโดยสหรัฐฯในฐานะที่เป็น"พวกผู้ก่อการร้าย"ในปี 1998 เนื่องจากการโจมตีของคนกลุ่มนี้ต่อพลเรือนและตำรวจชาวเซิอร์บ[Serb (เซอร์เบีย)] ในความพยายามที่จะสวนกลับและต้องการตอบโต้กับความโหดร้ายของเซอร์เบีย ดังที่พวกเขาได้ประกาศออกมาอย่างเปิดเผย

และล่วงเลยมาถึงมกราคม 1999 อังกฤษ - ธาตุแท้ที่กระหายสงครามมากที่สุดในกลุ่ม NATO สำหรับเรื่องนี้ - เชื่อว่า the KLA-UCK จะต้องรับผิดชอบสำหรับความตายมากกว่าเซอร์เบียเสียอีก ซึ่งมันเป็นเรื่องยากที่จะเชื่อ แต่อย่างน้อยที่สุด มันก็บอกอะไรบางอย่างแก่เราเกี่ยวกับการรับรู้ต่างๆในระดับสูงของ NATO. ถ้าใครสักคนสามารถวางใจได้กับพยานเอกสารที่นำมาใช้ประกอบจำนวนมากที่จัดหามาโดยกระทรวงต่างประเทศสหรัฐฯ, NATO, the OSCE, และแหล่งข้อมูลของตะวันตกต่างๆ, มันก็จะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลยโดยสาระสำคัญ จนกว่าจะมีการถอนตัวของหน่วยตรวจสอบ KVM และการทิ้งระเบิดในปลายเดือนมีนาคม 1999

แต่อย่างไรก็ตาม นโยบายต่างทั้งหลายจะยังคงไม่เปลี่ยนแปลง: สหรัฐอเมริกาและอังกฤษตัดสินใจเข้าร่วมเพื่อโจมตีต่อเซอร์เบีย และบรรดาผู้ก่อการร้าย ได้กลายเป็นนักสู้เพื่ออิสรภาพไปในทันใด. ภายหลังสงคราม พวกเขากลายเป็น"พวกผู้ก่อการร้าย", "อันธพาล", และ"อาชญากร" ดังที่พวกเขาได้ดำเนินการจนถึงที่สุดในการปฏิบัติการทำนองเดียวกันต่อ Macedonia, ในฐานะพันธมิตรกับสหรัฐอเมริกา

ทุกๆคนต่างๆประณามลัทธิก่อการร้าย แต่พวกเราต้องตั้งคำถามถึงสิ่งที่พวกเขาหมายถึง คุณสามารถที่จะพบคำตอบต่อคำถามของคุณ เกี่ยวกับมุมมองของผมในหนังสือหลายต่อหลายเล่มและบทความหลายต่อหลายเรื่อง ซึ่งผมได้เขียนขึ้นมาเกี่ยวกับลัทธิก่อการร้ายในหลายสิบปีที่ผ่านมา แม้ว่าผมจะใช้ศัพท์คำนี้ในความหมายตามตัวอักษร และถึงกระทั่งบัดนี้ ผมก็ยังประณามการกระทำทั้งหมดของผู้ก่อการร้าย ไม่เพียงสิ่งเหล่านั้นที่ได้รับการเรียกขานว่า"ผู้ก่อการร้าย"ด้วยเหตุผลในเชิงโฆษณาชวนเชื่อเท่านั้น

ไม่ควรจำเป็นต้องชี้แจงว่า ลัทธิก่อการร้ายส่วนใหญ่เป็นสิ่งประดิษฐ์มาตรฐานอันหนึ่งของรัฐต่างๆที่ทรงอำนาจ ดังที่ Stohl ได้ตั้งข้อสังเกต. บางกรณีไม่ใช่เรื่องที่ต้องมาถกเถียงกัน ลองหยิบเอาเรื่องสงครามสหรัฐฯที่มีต่อนิคารากัวขึ้นมาดู ซึ่งเหตุการณ์ดังกล่าวได้ทำให้ผู้คนชาวนิคารากัวต้องเสียชีวิตลงถึง 1 หมื่นคน และประเทศต้องตกอยู่ในความหายนะ นิคารากัวได้ดึงดูดความสนใจต่อศาลโลก ซึ่งได้มีการประณามสหรัฐฯสำหรับการกระทำที่ไม่ต่างอะไรกับลัทธิก่อการร้ายระหว่างประเทศ("ด้วยการใช้กำลังที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย") และได้มีคำสั่งให้ระงับการใช้กำลังดังกล่าวในทันที พร้อมทั้งให้เร่งปรับปรุงเพื่อฟื้นฟูความอุดมสมบูรณ์

แต่สหรัฐอเมริกากลับขานรับคำสั่งของศาลโลกโดยการขยายสงครามอย่างแหลมคมเพิ่มขึ้น และใช้อำนาจวีโต้(สิทธิยับยั้ง)การแก้ปัญหาของสภาความมั่นคงแห่งสหประชาชาติ ที่ได้วิงวอนขอความร่วมมือทุกๆรัฐให้ปฏิบัติตามกฎหมายระหว่างประเทศ

การแผ่ขยายสงครามของสหรัฐฯ รวมไปถึงคำสั่งที่เป็นทางการต่างๆที่ให้โจมตี"เป้าหมายอ่อน"(soft targets) - เป้าหมายที่ไม่มีการป้องกันทางพลเรือน อย่างเช่น แหล่งสะสมอาหารทางด้านเกษตรกรรม และสถานพยาบาลด้านสุขภาพ - และหลีกเลี่ยงการโจมตีกองทัพของนิคารากัว. ผู้ก่อการร้าย(หมายถึงสหรัฐฯ)สามารถดำเนินการด้วยการให้บทเรียนเหล่านี้ได้สำเร็จ ขอบคุณต่อการควบคุมพื้นที่เวหาของนิคารากัวได้อย่างสมบูรณ์โดยสหรัฐฯ และเครื่องมือสื่อสารต่างๆที่ทันสมัยซึ่งได้รับการจัดหามาให้พวกเขาโดยบรรดาที่ปรึกษาทั้งหลาย

ควรจะต้องตระหนักด้วยว่า การกระทำแบบเดียวกับผู้ก่อการร้ายเหล่านี้ ได้รับการเห็นด้วยอย่างกว้างขวาง หนึ่งในผู้แสดงความคิดเห็นด้วยที่โดดเด่น Michael Kinsley, ในฐานะนักเสรีนิยมสุดขั้วของกระแสหลัก ให้เหตุผลว่า พวกเราไม่ควรโต้แย้งต่อการให้เหตุผลสนับสนุนของกระทรวงการต่างประเทศ สำหรับการโจมตีผู้ก่อการร้ายไปยัง"เป้าหมายอ่อนต่างๆ"(soft targets): "นโยบายที่มีเหตุผล "จะต้องบรรจบกับการทดสอบของการวิเคราะห์ในเรื่องต้นทุนและผลประโยชน์ การวิเคราะห์เกี่ยวกับปริมาณของเลือดและความทุกข์ยากที่จะเทลงไป และความเป็นไปได้ที่ประชาธิปไตยจะปรากฏขึ้นมา ณ จุดหมายปลายทางอีกด้านหนึ่ง - "ประชาธิปไตย" ดังที่สหรัฐฯเข้าใจในศัพท์คำนี้ เป็นการตีความอันหนึ่งที่แสดงภาพออกมาอย่างชัดเจนในเรื่องของพื้นที่

มันได้รับการทึกทักกันเอาเองว่า พวกหัวกระทิของสหรัฐฯมีสิทธิอันชอบธรรมที่จะชี้นำและทำการวิเคราะห์ รวมทั้งดำเนินตามโครงการดังกล่าว ถ้าหากว่ามันได้ผ่านการทดสอบต่างๆของพวกเขาแล้ว เมื่อโครงการของผู้ก่อการร้ายประสบผลสำเร็จ และนิคารากัวยอมจำนนและอยู่ในความเชื่อฟัง ชาวอเมริกันทั้งหลายต่างก็พร้อมใจกันยินดี นิตยสาร the New York Time ประกาศว่า ตนรู้อยู่เต็มอกถึงเป้าหมายที่จะบรรลุถึงเป็นอย่างดี ดังที่ Time magazine บรรยายมันออกมาอย่างร่าเริงว่า

วิธีการต่างๆคือจะต้องสร้างความพินาศและปฏิบัติการสงครามตัวแทนความตายให้ยาวนาน จนกว่าชนพื้นเมืองไร้เรี่ยวแรงจะโค่นล้มรัฐบาลอันไม่เป็นที่ต้องการของพวกเขาลงได้ ด้วยต้นทุนของเราที่ลงไปน้อยที่สุด เราจะทำให้เหยื่อดังกล่าวประสบกับความทุกข์ยาก บ้านเมืองจะมีแต่สะพานที่ปรักหักพัง การก่อวินาศกรรมจะต้องเป็นไปทั่ว ทั้งสถานีไฟฟ้าและแหล่งพลังงานต่างๆ และจะต้องทำให้ไร่นาประสบกับความพินาศฉิบหาย ต่อจากนั้น ก็จัดหาคนที่จะเป็นตัวแทนของสหรัฐฯ สมัครรับเลือกตั้งขึ้นมาเป็นผู้นำและพาพวกเขาไปสู่ชัยชนะ

นี่คือจุดจบอันนำมาซึ่งความยากจนของชาวนิคารากัว มันเป็นความเคลิบเคลิ้มอย่างเป็นสุขต่อความสัมฤทธิผลที่ไร้ขีดจำกัดท่ามกลางพวกหัวกระทิ

แต่สงครามก่อการร้ายชองสหรัฐอเมริกาไม่ใช่"ลัทธิก่อการร้าย" มันเป็น"การต่อต้านการก่อการร้าย"โดยมาตรฐานคำสอนใหม่ และมาตรฐานสหรัฐฯได้มีชัยและแพร่ขยายไปเหนือผืนโลกจำนวนมาก ในฐานะผลลัพธ์อันหนึ่งของพลังอำนาจสหรัฐอเมริกา และต้นทุนของการท้าทายต่อประเทศนี้

อันนี้ไม่ใช่ตัวอย่างที่สุดขั้วที่สุด; ผมพูดถึงมันเพราะมันเป็นเรื่องที่ไม่มีข้อกังขาหรือถกเถียงกันอีกแล้ว ตัวอย่างการตัดสินของศาลโลกที่พูดถึง และเพราะความพยายามต่างๆที่ถูกทำให้ล้มเหลวดังกรณีนิคารากัวที่จะดำเนินรอยตามวิธีการทางกฎหมาย มันน่าจะไประเบิดที่วอชิงตันแทน ซึ่งเป็นที่ที่ได้จัดหาและตระเตรียมแบบจำลองอันหนึ่งขึ้นมาสำหรับโลกทุกวันนี้ ที่ไม่ได้มีเพียงแค่ตัวอย่างเดียวเท่านั้น

คำถามที่สอง : (ตามลักษณะการโจมตีของผู้ก่อการร้ายเมื่อเร็วๆนี้)ได้มีข้อถกเถียงอภิปรายกันมาก และช่วงนี้ก็มีความขัดแย้งกันอยู่ในประเทศกรีก(ผมอนุมานเอาว่า เวลานี้ยังมีเหตุการณ์ทำนองเดียวกันเกิดขึ้นในอีกหลายๆประเทศด้วย) ตลอดระยะเวลาทั้งหมดในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ มันไม่เคยมีอภิมหาอำนาจทางด้านจริยธรรม หรือหลักปฏิบัติที่ถูกต้องเพียงหนึ่งเดียวโดดๆ

จำนวนมากของนักวิเคราะห์ นักประวัติศาสตร์ นักการเมือง และนักวิชาการทั้งหลายต่างอ้างถึงอภิมหาอำนาจ, รัฐชาติ, และสถาบันของมนุษย์ต่างๆทั้งหมดว่า สนใจเพียงทำตัวของพวกมันให้ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆและแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น. กล่าวอีกนัยหนึ่ง พลังและอำนาจหน้าที่มันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเรื่องคุณค่า, จริยธรรม, และความคิดเลย. พวกมันเพียงเกี่ยวข้องกับเรื่องของพลังที่เพิ่มขึ้น เงินทองที่มากขึ้น อิทธิพลที่เพิ่มพูนขยายออกไป และอำนาจหน้าที่ที่ใหญ่โตมโหราฬ. คุณเชื่อเช่นนั้นไหม? พวกเรามีตัวอย่างในประวัติศาสตร์สักตัวอย่างหรือไม่เกี่ยวกับจักรวรรดิ์ใดจักรวรรดิ์หนึ่ง, รัฐใดรัฐหนึ่ง, หรืออภิมหาอำนาจใด ซึ่งเกี่ยวพันกับโลกและพลโลกที่เหลือในเรื่องที่เกี่ยวกับคุณค่าซึ่งมีอยู่ในใจบ้าง ?

Chomsky: ผมรู้สึกประหลาดใจจริงๆที่มันยังมีการโต้เถียงกันอยู่. รัฐต่างๆไม่ใช่ตัวแทนทางศีลธรรม พวกมันคือระบบของอำนาจ ซึ่งโต้ตอบกับการกระจายอำนาจภายใน. แต่อย่างไรก็ตาม ในทางตรงข้ามนั้นมนุษย์เป็นตัวแทนทางศีลธรรม และสามารถกำหนดควบคุมอย่างมีนัยสำคัญต่อความรุนแรงของรัฐต่างๆของพวกเขาเองได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสังคมต่างๆที่ค่อนข้างอิสระ. พวกเขาอาจล้มเหลวที่จะกระทำเช่นนั้นก็ได้; กล่าวในกรณีหนึ่ง พฤติกรรมระหว่างประเทศของเอเธนส์สมัยคลาสสิคไม่ค่อยน่ายินดีมากนัก และเราไม่ต้องพูดถึงตัวอย่างของประวัติศาสตร์สมัยใหม่เลย. แต่พวกเขาสามารถทำได้ และต้องทำบ่อยๆด้วย

แน่นอน ที่จริงแล้ว ทุกๆระบบอำนาจได้อธิบายตัวมันเองในฐานะที่มีมนุษยธรรมอย่างลึกซึ้ง และดำเนินรอยตามคุณค่าอันสูงส่ง และภารกิจแรกสุดของปัญญาชนชั้นหัวกระทิก็คือ ต้องนำพาหมู่คณะที่โห่ร้องไชโยทั้งหลายไป ดังที่พวกเขาทำแบบนี้เป็นปกติวิสัย. นั่นคือเรื่องราวอีกเรื่องหนึ่ง ซึ่งคงจะคุ้นเคยกันแล้ว และมันก็เป็นเช่นนั้นมาจนกระทั่งทุกวันนี้.

ผมมีหนังสืออยู่ 2 เล่มเมื่อไม่นานที่ผ่านมา ซึ่งได้พิจารณาทบทวนว่า ทำไมบรรดาผู้คนที่มีความคิดอิสระ(คำอธิบายที่เหมาะสมของ Harold Rosenberg เกี่ยวกับปัญญาชนหัวกระทิ)จึงบรรลุบทบาทหน้าที่ของพวกเขาในอดีตที่ผ่านมาไม่กี่ปีนี้ได้, บางที มันจะสร้างบันทึกหน้าใหม่ให้กับความอัปยศและน่าอับอายของอาชีพปัญญาชน

คำถามที่สาม : เป็นที่ชัดเจนว่า บรรดานักการเมืองอเมริกันและเจ้าหน้าที่หน่วยข่าวกรอง(รintelligence officers)ที่ทรงสติปัญญาทั้งหลายต่างๆรู้อะไรมากมายที่เราไม่รู้เกี่ยวกับโศกนาฎกรรมดังกล่าว. ในหลายๆกรณี เราจะได้ยินข้อเท็จจริงซึ่งมีความจริงเพียงครึ่งเดียว และคำโกหกซึ่งๆหน้า. ผมได้อ่านบทความและหนังสือของคุณมากมายที่ว่า เมื่อนักการเมืองพูดโกหก เพียงในระยะเวลาสั้นๆ เขาก็จะเชื่อว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ! (ผมขอโทษด้วยที่ไม่ได้อ้างถึงคุณลงไปอย่างชัดเจน)

คำถามของผมก็คือ ก). เราสามารถที่จะอธิบายท่าทีหรือทัศนคติเช่นนี้ได้อย่างไร? และ ข). คุณคิดไหมว่า นั่นคือคำโกหกคำใหญ่ที่สุด และเป็นข้อเท็จจริงเพียงครึ่งเดียวที่เราได้ยินมา จนกระทั่งถึงโศกนาฏกรรมครั้งล่าสุดนี้ ?

Chomsky: ผมไม่เห็นด้วย. ผมสงสัยว่าหน่วยข่าวกรองสหรัฐฯรู้อะไรมากมายที่คนอื่นไม่สามารถค้นพบ. นั่นคือกรณีทั่วๆไป ดังที่เราทั้งหลายได้เรียนรู้จากบันทึกมากมายทางด้านเอกสารที่คลายจากการเป็นเอกสารลับ(declassified documents) และจากบันทึกประวัติศาสตร์ด้วย. แต่เจ้าหน้าที่ทั่วไป และผู้คนทั้งหลายที่อยู่ในโอวาท ไม่ได้ถูกคาดหวังที่จะบอกความจริงเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขารู้. ตรงกันข้าม พวกเขาได้ถูกทึกทักให้ประกาศว่าพวกเราถูกตกเป็นเป้า เนื่องจากความผึ่งผายของพวกเรา: "พวกเขาเกลียดชังเรา เพราะว่าพวกเราเป็นผู้ชนะในระเบียบโลกใหม่ของลัทธิทุนนิยม, ปัจเจกนิยม, โลกวิสัยนิยม(secularism) และประชาธิปไตย ซึ่งควรจะเป็นบรรทัดฐานในทุกๆส่วนของโลก (respected liberal intellectual Ronald Steel, NY Times, Sept. 14).

ใครก็ตามที่ให้ความสนใจน้อยที่สุดต่อข้อเท็จจริงพวกนี้ต่างรู้ว่า เหตุผลหลายหลากนั้นมันแตกต่างไปเลยทีเดียว ไม่เพียงท่ามกลางเครือข่ายผู้ก่อการร้ายต่างๆที่ CIA ให้การช่วยเหลือในการจัดตั้ง, สนับสนุนทางด้านอาวุธ, ให้การฝึกฝน และอุปถัมภ์ค้ำชู เพื่อสงครามอันศักดิ์สิทธิ์ต่อชาวรัสเซีย แต่ยังรวมถึงท่ามกลางความมั่งคั่ง, สิทธิพิเศษ, และส่วนของประชาชนที่สนับสนุนอเมริกันด้วย.

วันเดียวกันนั้น นิตยสาร Wall Street Journal ได้ตีพิมพ์บทวิจารณ์อันหนึ่งเกี่ยวกับความคิดเห็นต่างๆของ"มุสลิมที่มั่งคั่งร่ำรวย"ในภูมิภาคนั้น เช่น นายธนาคาร, ผู้เชี่ยวชาญในวิชาชีพ, นักธุรกิจ. พวกเขารู้สึกตกใจและโกรธแค้นเกี่ยวกับการสนับสนุนของสหรัฐฯที่มีต่อรัฐเผด็จการที่เกรี้ยวกราด และอุปสรรคต่างๆที่วอชิงตันวางไว้กับการพัฒนาที่เป็นอิสระ และประชาธิปไตยทางการเมืองโดยนโยบายของมันเกี่ยวกับการให้ความสนับสนุนการปกครองที่กดขี่ขูดรีดทั้งหลาย"

อย่างไรก็ตาม ความเอาใจใส่แรกสุดของพวกเขาก็คือนโยบายฝาแฝดของวอชิงตัน เกี่ยวกับการสนับสนุนความโหดร้ายของอิสราเอล และการเข้ายึดครองทางทหารด้วยความเหี้ยมโหด รวมทั้งการทำลายล้างสังคมพลเรือนของอิรัค ด้วยการคร่าชีวิตผู้คนไปถึงหลายแสนคน ขณะที่ทำให้ Saddam Hussein เข้มแข็งขึ้น - ผู้ซึ่งพวกเขาต่างรู้ดีว่าได้รับการสนับสนุนอย่างแข็งขันจากวอชิงตันและลอนดอนโดยผ่านช่วงระยะเวลาของความโหดร้ายเลวระยำของเขา, รวมทั้งการปล่อยแก๊สพิษต่อชาวเคิดและอื่นๆ

ท่ามกลางมวลชนที่ยากจนจำนวนมากและผู้คนที่ทุกข์ยาก ความรู้สึกในทำนองเดียวกันเป็นความขมขื่นอย่างเหลือล้น และพวกเขาไม่เคยพอใจเลยที่ได้เห็นความมั่งคั่งของภูมิภาคของเขาไหลหลั่งไปยังตะวันตก และชนชั้นหัวกระทิที่ปรับตัวเป็นตะวันตกกลุ่มเล็กๆและบรรดาผู้ปกครองที่โหดร้ายและทุจริตได้รับผลประโยชน์โดยการหนุนหลังด้วยอำนาจตะวันตก

Bin Laden เป็นผลของการกล่าวหาเดียวกันนี้ - ไม่กี่วันที่ผ่านมา อีกครั้ง ในการสัมภาษณ์อันยืดยาวของช่องสัญญานสถานีวิทยุอาหรับเสรี ซึ่งได้ถูกนำมาออกอากาศซ้ำโดย BBC. อย่างไรก็ตาม เขาและสมัครพรรคพวก มีเป้าหมายต่างๆที่แตกต่างออกไป: ในคำพูดของพวกเขา มันเป็นการบินโดยอิสลามเพื่อ"ย่ำยีน่านฟ้าต่างประเทศ"นอกดินแดนต่างๆของชาวมุสลิม เพื่อทดแทนระบอบการปกครองอันทุจริตที่เข้ามาครอบคลุม และปกป้องชาวมุสลิมที่ทำการต่อสู้เพื่อสิทธิอันชอบธรรมของพวกเขาในเชเชน, บอสเนีย, แคสชเมียร์, จีนตะวันตก, ฟิลิปปินส์, และที่อื่นๆ

ทั้งหมดนี้พวกเขามองมันในฐานะที่เป็นความต่อเนื่องของสงครามอันศักดิ์สิทธิ์ต่อชาวรัสเซียที่พวกเขาต่อสู้ด้วยโดยการสนับสนุนของ CIA, ซาอุดิอาราเบีย, และคนอื่นๆ ผู้ซึ่งพวกเขาพิจารณาว่าเป็นศัตรูทั้งหลายของอิสลาม

คำถามที่สี่ : เราเห็นว่าในทุกวันนี้คุณค่าของมนุษย์กำลังเสื่อมทรามลงอย่างรวดเร็ว คุณคิดไหมว่าปรากฎการณ์อันนี้จะยังคงเป็นอย่างนั้นไปเรื่อยๆ? รัฐบาลสหรัฐฯ(และคำพูดตะวันตกโดยทั่วไป)พิจารณาชีวิตมนุษย์ในฐานะที่เป็นทรัพย์สินที่มีมูลค่าอย่างหนึ่งใช่ไหม?

Chomsky: อีกครั้งที่ผมไม่เห็นด้วย อะไรคือคุณค่าของชีวิตมนุษย์โดยตลอดประวัติศาสตร์ทั้งหมดของลัทธิจักรวรรดิ์นิยมยุโรป ? ยกตัวอย่างเช่น เมื่อสหรัฐฯกำลังแผ่ขยายไปยังชายแดนประเทศของตน และมีชัยชนะเหนือ"ชนชาติที่อับโชคซึ่งเป็นชนพื้นเมืองอเมริกัน พวกเราได้ทำลายพวกเขาลงอย่างสิ้นซากด้วยความโหดร้ายไร้ความปรานี และไร้สัจจะ" อันนี้เป็นการอ้างถึงคำพูดของประธานาธิบดี John Quincy Adams, ยาวนานหลังจากการให้ความช่วยเหลืออย่างมากมายต่ออุตสาหกิจและพาณิชยกรรม เขาได้หันกลับมารู้สึกเสียใจ แต่ก่อนหน้านั้นได้ตักตวงเอาผลประโยชน์อย่างน่าอับอายยิ่งกว่า

อะไรคือคุณค่าของชีวิตมนุษย์ เมื่อกษัตริย์ Leopold แห่งเบลเยี่ยมได้ฆ่าชาวคองโกไปถึง 10 ล้านคน(King Leopold of Belgium killed 10 million Congolese) ? หรือเมื่อประชากรหนึ่งในสามของเยอรมันนีได้ถูกฆ่าตายในสงครามคริสตศตวรรษที่ 17 โดยไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงตัวอย่างอื่นๆอีกเมื่อไม่นานมานี้ อะไรคือคุณค่าของชีวิตมนุษย์ ? ตามข้อเท็จจริง เราสามารถย้อนกลับไปไกลได้ตามที่เราต้องการ ทุกๆคนต่างคุ้นเคย หรือควรจะเป็นเช่นนั้น กับการยกระดับของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในคัมภีร์ต่างๆที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของอารยธรรมตะวันตก

คำถามที่ห้า : มาถึงตอนนี้ เท่าที่มีการพุ่งเข้าชนตึกในแมนฮัตตันและตึกเพนตากอนดังที่เราสนใจกัน คุณตัดสินการรายงานข่าวเกี่ยวกับโศกนาฏกรรมอันนี้โดยผู้สื่อข่าวอเมริกันอย่างไร ? คุณมีความคิดเห็นอย่างไรต่อคำอธิบายที่เสนอออกมาโดยสื่ออเมริกันจำนวนมาก ที่ว่า ผู้ก่อการร้ายโจมตีสหรัฐฯเพราะว่า พวกเขาเกลียดชังค่านิยมตะวันตก (เสรีภาพต่างๆของประชาชน, ความอดกลั้น, สวัสดิการ และ อื่นๆ ฯลฯ)

Chomsky: คำถามข้อที่สองเกี่ยวกับคำอธิบายนั้น เราสามารถเมินเฉยมันไปได้เลย มันเป็นการปกป้องตนเองที่ไร้สาระที่สุด และผู้ป้อนข้อมูลทั้งหลายเกี่ยวกับคำอธิบายนี้ แน่นอนรู้ดี, อย่างน้อยที่สุด ถ้าพวกเขามีความคุ้นเคยบางอย่างกับประวัติศาสตร์ปัจจุบัน รวมไปถึงความรู้เกี่ยวกับตะวันออกกลาง

โดยธรรมชาติแล้ว สิ่งเหล่านี้คือคำโกหกหลอกลวงที่ง่ายๆและสะดวก ซึ่งมันมารับใช้เพื่อบ่ายเบนความสนใจจากความไม่พอใจต่างๆที่แท้จริงออกไป มันได้รับการแสดงออกโดยรากฐานที่สำคัญต่างๆของการสนับสนุนตะวันตกส่วนใหญ่ในตะวันออกกลาง ซึ่งเป็นสิ่งที่ทราบดีกันอยู่ (in the words of the wall street journal article I quoted).

ในด้านของสื่อ เราต้องถามว่า พวกเขาเกี่ยวข้องกับคำถามต่างๆโดยพื้นฐานที่เกิดขึ้นกับกรณีของอาชญากรรมต่างๆอย่างไร เช่น: ใครเป็นผู้รับผิดชอบ ? ควรโต้ตอบกับมันอย่างไร ? ทำไมมันจึงเกิดขึ้น ? อันที่จริงแล้ว ไม่ได้มีการพูดคุยกันถึงคำถามต่างๆเหล่านี้เลย

การเรียกร้องของสันนิบาตอาหรับ, จีน, แม้กระทั่ง NATO ที่สหรัฐอเมริกาได้นำเสนอหลักฐานอันน่าเชื่อถือ ได้ถูกเมินเฉยหรือไม่พิจารณากันในฐานะที่เป็นความเหลวไหลไร้สาระ และในกรณีของทาลิบัน เป็นหลักฐานเพิ่มเติมเกี่ยวกับการกระทำที่เป็นอาชญากรรมก็เช่นกัน. สหรัฐได้สร้างหนังสือปกขาวขึ้นมา ซึ่งบางทีจะได้รับการยอมรับโดยพันธมิตรต่างๆของตน แม้ว่าหลักฐานดังกล่าวแทบจะเป็นไปไม่ได้เอาเลยในการโน้มน้าวให้เชื่อตามมากกว่าที่มันเป็น

หลังจากการระเบิดของผู้ก่อการร้าย ในช่วงต้นๆก็ได้มีการอ้างเหตุผลถึงเครือข่ายผู้ก่อการร้ายเหล่านี้ - ซึ่งเป็นไปได้มากที่จะถูกต้อง แต่การตัดสินต่างๆเช่นนั้นมันไม่มีหลักฐาน. ในส่วนที่เกี่ยวกับสิ่งที่ควรจะทำนั้น โดยแท้จริงแล้ว มันไม่ได้มีการสนทนากันถึงวิถีทางที่ถูกต้องตามกฎหมาย ที่ได้รับการดำเนินการไปตามหนทางที่ปฏิบัติกับนิคารากัว และประเทศอื่นๆ: เมื่อบรรดาผู้นำของเราเรียกร้องให้ใช้ความรุนแรง พวกเราจะต้องปรบมือสรรเสริญให้กับการยึดมั่นในคุณธรรมและความกล้าหาญ. และที่เกี่ยวกับคำถามว่าทำไม นอกจากข้อยกเว้นไม่กี่ข้อดังที่ the wall street journal นำเสนอหลายๆครั้ง มันเป็นเรื่องที่เล็กน้อยมากๆในกระแสหลัก

คำถามที่หก : คุณคิดอย่างไรกับ ก). ภาพฉากเหตุการณ์ที่จะดำเนินต่อไปข้างหน้าที่ดีที่สุด. ข). และที่เลวร้ายที่สุดเป็นอย่างไร. ค). ความเป็นไปได้มากที่สุดควรพัฒนาต่อไปอย่างไร ?

Chomsky: ปฏิกริยาที่เหมาะสมก็คือ "ดำเนินไปตามวิถีทางที่ถูกต้องตามกฎหมาย": เหตุการณ์นิคารากัวที่เกิดขึ้นมาก่อนหน้านั้น แทบจะไม่ได้รับการตระหนักถึงกันเลยว่า ผู้ก่อการร้ายสหรัฐได้โจมตีนิคารากัวอย่างไร มันสร้างความทุกข์ยากมากกว่าอาชญากรรมที่เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 11 กันยายนมากมายเท่าไหร่ อันนี้ไม่ได้นำมาครุ่นคิด ? และถ้าหากพิจารณาถึงอีกกรณีหนึ่ง อะไรคือวิถีทางที่ถูกต้องในการตอบโต้ของอังกฤษ สำหรับเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการลอบวางระเบิดโดยขบวนการ IRA ในกรุงลอนดอน ? ทางเลือกหนึ่งคือส่งหน่วย RAF (กองทัพอากาศอังกฤษ) ไปถล่มสถาบันทางการเงินต่างๆ, ซึ่งเป็นสถานที่ที่คล้ายๆกับ Boston ที่ซึ่งผมอาศัยอยู่. เป็นไปได้ว่า นั่นมันเป็นพฤติกรรมที่โง่เง่าที่สุด

ความเป็นไปได้อีกอันหนึ่งจะต้องพิจารณากันถึงก็คือ เบื้องหลังที่เกี่ยวข้องกับความเป็นจริงและความคับข้องใจ และพยายามหาวิธีแก้ไขมัน ขณะเดียวกันก็ดำเนินรอยตามหลักการทางกฎหมายเพื่อลงโทษอาชญากรรมต่างๆ หรือมาดูกันที่กรณีการวางระเบิดอาคารรัฐบาลใน Oklahoma City โดยทันใดนั้นได้มีการเรียกร้องให้ไปทิ้งระเบิดที่ตะวันออกกลางทันที และมันเป็นไปได้ที่จะมีการกระทำเช่นนั้น ถ้าความจริงที่เกี่ยวกับการเชื่อมโยงบางอย่างไม่ถูกค้นพบ

เมื่อผู้ทำผิดกฎหมายถูกพบว่าเป็นใครบางคน ที่เชื่อมโยงกับกองทหารอาสาสมัครฝ่ายขวาหัวรุนแรง(ultra-right militias) ไม่มีใครเรียกร้องให้กำจัด Texas, Montana, Idaho และที่อื่นๆซึ่งกองทหาอาสาสมัครฝ่ายขวาเหล่านี้ตั้งอยู่ทิ้งไปเลย. ตรงกันข้าม เมื่อผู้ทำผิดกฎหมายถูกค้นพบ และได้ถูกนำตัวขึ้นศาลเพื่อพิจารณาคดี ในบรรยากาศนั้น ปฏิกริยาอันนี้เป็นสิ่งที่มีเหตุผล มันเป็นความพยายามที่จะทำความเข้าใจความไม่พอใจต่างๆที่อยู่เบื้องหลังอาชญากรรมดังกล่าว และมีการพูดถึงปัญหาต่างๆเพิ่มขึ้น

อาชญากรรมเกือบทุกเรื่อง - ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการปล้นกันบนท้องถนน หรืออาชญากรรมที่โหดเหี้ยมทารุณต่างๆ - มักจะมีเหตุผลอยู่เบื้องหลังเสมอ และปกติแล้วพวกเราพบว่าบางกรณีของอาชญากรรมเหล่านี้เป็นเรื่องที่จริงจังและควรได้รับการพูดถึง. อย่างน้อยที่สุด มันเป็นวิถีทางที่เราควรดำเนินไปตามครรลอง ถ้าหากเรามีความห่วงใยต่อความถูกต้องและความยุติธรรม และหวังว่าจะลดความน่าจะเป็นเกี่ยวกับความโหดร้ายในกาลภายหน้ามากยิ่งกว่าจะเพิ่มเติมมันมากขึ้น. หลักการอย่างเดียวกันนี้ควรยึดถือกันโดยทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เราควรยึดถือสำหรับกรณีนี้ด้วย

ฉากที่เลวร้ายที่สุดก็คือ ปฏิบัติการโจมตีขนานใหญ่ ซึ่งนั่นจะเข่นฆ่าผู้คนบริสุทธิ์ให้ล้มตายลงเป็นจำนวนมาก อย่างเช่น การที่สหรัฐได้ส่งกองกำลังทหารของตนไปโจมตีอัฟกานิสถาน, ไม่ใช่ทาลิบันแต่เป็นผู้คนธรรมดาที่ตกเป็นเหยื่อ. นอกจากตัวอาชญากรรมเองแล้ว นั่นจะตอบสนองการสวดอ้อนวอนต่างๆของ Bin Laden ด้วย

บรรดาแกนนำที่มีความรู้เรื่องต่างประเทศ, ผู้เชี่ยวชาญทั้งหลายในภูมิภาคนั้น, และเป็นไปได้ที่หน่วยข่าวกรองสหรัฐฯกำลังให้คำแนะกับวอชิงตัน มันจะมีการใช้วิธีการปลุกระดมความโกรธแค้นสุดๆของผู้คนที่สิ้นหวังขึ้นมาในการอ้างถึงมูลเหตุน่ากลัวต่างๆ และเพิ่มเติมวัฏจักรของความรุนแรงให้ยังคงหมุนอยู่ต่อไป ด้วยผลลัพธ์เช่นว่านี้อาจเป็นความหายนะอันใหญ่หลวงเกิดขึ้นตามมา

แม้ว่า Bin Laden จะถูกฆ่า, โดยการโจมตีที่รุนแรงดังกล่าว ซึ่งเป็นไปได้ที่จะได้ผลเช่นนั้น แต่จะทำให้ เขากลายเป็นบุคคลที่ได้รับความเห็นอกเห็นใจและชื่นชม สุ้มเสียงของเขาจะดังก้องไปทั่วโลกที่ใช้ภาษาอาหรับ และตอนนี้มันกำลังเป็นเช่นนั้นอยู่ ด้วยเทปคาสเซ็ทที่แพ่รกระจายไปเป็นจำนวนพันๆตลับเรียบร้อยแล้วเวลานี้

คำถามที่เจ็ด : คุณเชื่อไหมว่า การกระทำของผู้ก่อการร้ายครั้งนี้เป็นเรื่องที่ร้ายแรงที่สุดในประวัติศาสตร์ ?

Chomsky : เป็นไปไม่ได้ที่จะตอบ มันขึ้นอยู่อาชญากรรมต่างๆที่พวกเรากำหนดเรียกว่า"ลัทธิก่อการร้าย" และเรื่องของช่วงเวลาที่เราเลือกนำมาพูด

คำถามที่แปด : คุณคิดว่าอะไรคือแรงกระตุ้นบรรดาผู้ก่อการร้ายทั้งหลายที่กระทำอาชญากรรมครั้งนี้ ? ศัตรูคือตึก World Trade คู่นั้นในแมนฮัตตัน, และตึกเพนตากอน หรือในที่อื่นๆ ? สถานที่ใดคือศัตรูที่แท้จริง ?

Chomsky : ดังที่ผมเคยพูด เรามีเหตุผลทุกอย่างที่จะหยิบยกขึ้นมาเป็นคำอธิบายของพวกเขา และคำอธิบายของพวกเขาก็ชัดเจนมาก ดังการกระทำที่เกิดขึ้นเมื่อราว 20 ปีมาแล้ว ตอนที่กองกำลังอิสลามิคหัวรุนแรงซึ่งได้รับการจัดตั้งโดย CIA, อียิปต์, ซาอุดิอาราเบีย, ปากีสถาน และอื่นๆ พวกเขาได้ปฏิบัติการโจมตีขึ้นมาเป็นครั้งแรกต่อบรรดาพวกที่สร้างพวกเขาขึ้นมา, การลอบสังหารประธานาธิบดีซาดัทของอียิปต์, หนึ่งในผู้ที่มีความกระตือรือร้นที่สุดของเรื่องเหล่านี้

คำถามที่เก้า : คุณเชื่อว่าใครเป็นผู้ทำการในครั้งนี้ ? เป็น Osama bin Laden ใช่หรือไม่ ?

Chomsky : ผมสันนิษฐานว่า ต้นตอคือเครือข่ายต่างๆของการก่อการร้ายที่มีความสัมพันธ์อย่างหลวมๆกับ Bin Laden, แต่เราไม่มีหลักฐานที่น่าเชื่อถือเกี่ยวกับความเกี่ยวข้องโดยตรงของ Bin Laden; ผนวกกับข้อสันนิษฐานของผม, หน่วยข่าวกรองสหรัฐฯได้ทำการตรวจสอบองค์กรต่างๆเหล่านี้อย่างใกล้ชิด และเข้าใจพวกนี้อย่างละเอียดจากแหล่งต้นตอของพวกเขาที่ปฏิบัติการแทรกซึมในอัฟกานิสถาน

คำถามที่สิบ : คุณเชื่อไหมว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมานี้จะเปลี่ยนแปลงนโยบายของรัฐบาลสหรัฐฯ(ทั้งนโยบายภายในและนโยบายต่างประเทศ ?

Chomsky : นั่นเป็นสาระอันหนึ่งเกี่ยวกับการกระทำ ไม่ใช่จะมาคาดการณ์หรือทำนายกัน. สิ่งที่เกิดขึ้นในที่อื่นๆ, รวมถึงกรีกด้วย, มันสามารถทำให้เกิดนโยบายที่แตกต่างได้ค่อนข้างมาก

คำถามที่สิบเอ็ด : อะไรคือสิ่งที่คุณกลัวที่สุดว่ามันจะเกิดขึ้น เนื่องมาจากการโจมตีของผู้ก่อการร้าย ?

Chomsky : ความกลัวต่างๆที่เลวร้ายที่สุด คือการพูดถึงฉากอนาคตที่เราวาดขึ้นที่เลวร้ายที่สุด อันนี้มันเป็นสิ่งที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ หรือกระทั่งเป็นไปได้สูง, ผมสงสัยว่าอย่างนั้น

คำถามที่สิบสอง : คุณเห็นด้วยไหมกับการประเมินที่ว่า วันที่ 11 เดือนกันยายน 2001 โลกได้เปลี่ยนแปลงไป ?

Chomsky : ไม่น่าสงสัยเลย. ประวัติศาสตร์ของยุโรปสมัยใหม่และเชื้อสายชาวอเมริกันทางตอนเหนือของมัน เป็นหนึ่งในการปฏิบัติการอาชญากรรมที่น่าสะเทือนขวัญต่อคนอื่นๆ - หรือการฆ่ากันและกันอย่างทารุณ ดังเช่นในสงครามกลางเมืองอเมริกันหรือสงครามต่างๆของชาวยุโรป. อันนี้เป็นครั้งแรกที่ปืนได้ถูกเล็งไปในทิศทางตรงข้าม อย่างน้อยที่สุดในขนาดสัดส่วนที่มีนัยสำคัญบางอย่าง. คองโกไม่ได้โจมตีเบลเยี่ยม, อินเดียไม่ได้โจมตีอังกฤษ, แอลจีเรียไม่ได้โจมตีฝรั่งเศส, หรือเม็กซิโกหรือฟิลิปปินส์ไม่เคยโจมตีสหรัฐอเมริกา. ความโหดร้ายต่างๆของวันที่ 11 กันยายนเป็นเรื่องที่พิเศษ - น่าเศร้าใจ - แต่นั่นคือเป้าหมาย.

คำถามที่สิบสาม : คุณเชื่อไหมว่า เหตุการณ์เช่นว่านี้จะเกิดขึ้นในประเทศอื่นๆ(อย่างเช่นกรีก) และคาบสมุทรบอลข่าน ทั่วๆไป? พวกเราอ่านมาหลายครั้งว่า Bin Laden ได้มีความเชื่อมโยงกับ KLA และพวกกองโจรชนกลุ่มน้อยอัลบาเนียนต่างๆ. คุณคิดไหมว่า กรีก (และขยายไปถึงโอลิมปิคเกมส์ในปี ค.ศ.2004) ตกอยู่ในอันตรายเกี่ยวกับการโจมตีของผู้ก่อการร้าย, การทำสงครามกองโจร และผลที่ตามมาโดยทั่วไป มันจะบีบบังคับให้รัฐบาลกรีกต้องเลื่อนหรือยกเลิกโอลิมปิคเกมส์ไป อันนี้เป็นไปได้ไหม?

Chomsky : นั่นเป็นสิ่งที่ไม่อาจคาดเดาได้ แต่มันเป็นไปได้ที่จะถูกทำให้มีผลโดยแนวทางที่สหรัฐฯและพันธมิตรของเราปฏิบัติอยู่ตอนนี้. ถ้าเราสนองการสวดอ้อนวอนของ Bin Laden, หากเป็นเช่นนั้น ความเป็นไปได้ของความโหดร้ายต่อๆไปจะเพิ่มมากขึ้น

คำถามที่สิบสี่ : อิสลามเป็นภัยอันตรายต่ออารยธรรมตะวันตก หรือว่าวิถีชีวิตตะวันตกมันคุกคามต่อมนุษยชาติ ?

Chomsky : คำถามนี้มันค่อนข้างกว้างและคลุมเครือสำหรับผมที่จะตอบ. อย่างไรก็ตาม มันควรจะเป็นที่ชัดเจนว่า สหรัฐฯไม่ได้พิจารณาอิสลามในฐานะที่เป็นศัตรู อย่างที่สนทนากัน

โลกนี้เต็มไปด้วยประเทศมุสลิมมากมาย อินโดนีเซีย ก็เป็นประเทศอันเป็นที่โปรดปรานของสหรัฐฯ นับแต่พวกทหารได้เข้ายึดอำนาจในปี 1965, มีการฆ่าฟันกันอย่างทารุณครั้งหนึ่งซึ่ง CIA ได้นำไปเปรียบเทียบกับอาชญากรรมต่างๆของฮิตเลอร์, สตาลิน, และเหมา, และเหตุการณ์เหล่านี้ได้ล้วงเอาความรู้สึกเคลิบเคลิ้มเป็นสุขของตะวันตกออกมาจนระงับอารมณ์ไม่อยู่ มันยังคงมีการให้การสนับสนุนการฆาตกรรมหมู่โดยอยู่ภายใต้การดูแล ดังที่ได้มีคนรวบรวมเรื่องเหล่านี้ไว้ว่าเป็นหนึ่งในบันทึกต่างๆเกี่ยวกับเรื่องสิทธิมนุษยชนที่น่ากลัวมากที่สุดของคริสตศตวรรษที่ 20

รัฐมูลรากอิสลามสุดขั้ว(extreme Islamic fundamentalist state)ที่สุด นอกจากหน่อเนื้อทาลิบันแล้ว ก็มีซาอุดิอาราเบีย ลูกค้าของสหรัฐฯรายหนึ่งนับตั้งแต่ที่ได้ก่อกำเนิดขึ้นมา. ในคาบสมุทรบอลข่าน สำหรับเหตุผลต่างๆที่เราไม่สามารถวินิจฉัยได้ในที่นี้ สหรัฐฯเลือกที่จะให้การสนับสนุนชาวมุสลิมต่างๆต่อสู้กับพวกคริสเตียน

ในทศวรรษที่ 1980s, เป้าหมายสำคัญอันหนึ่งของสงครามก่อการร้ายของสหรัฐฯในอเมริกากลาง ได้ทำให้ผู้คนหลายแสนคนกลายเป็นศพและทำให้สี่ประเทศในภูมิภาคนั้นประสบกับความหายนะ, เป็นโบสถ์แคธอลิค, ซึ่งได้ทำการมอบบาปอันแสนทุกข์ทรมานให้กับคนยากจนที่รับเอามันมาในฐานะที่เป็นทางเลือกที่ดีกว่า". วิถีชีวิตแบบตะวันตก รวมถึงความหลากหลายของรากฐานต่างๆ สิ่งที่น่าเลื่อมใสศรัทธาอย่างสูงมากมาย, ได้ถูกรับเอามามากด้วยความกระตือรือร้นในโลกอิสลาม ซึ่งรวมถึงอาชญากรรมอันมากมายและแม้กระทั่งการคุกคามต่อการอยู่รอดของมนุษย์ด้วย

สำหรับ"อารยธรรมตะวันตก", บางทีเราอาจจะสนใจคำพูดต่างๆที่ให้เหตุผลเอาไว้โดยท่านมหาตมะ คานธี เมื่อท่านถูกถามว่า "ท่านคิดอย่างไรเกี่ยวกับ"อารยธรรมตะวันตก ?": ท่านตอบว่า มันอาจจะเป็นไอเดียที่ดีอันหนึ่ง

กลับไปหน้า Home Page ของ มหาวิทยาลัยเที่ยงคืน

ไปหน้าแรกของมหาวิทยาลัยเที่ยงคืน I สมัครสมาชิก I สารบัญเนื้อหา I webboard

e-mail : ~~midnightuniv(at)yahoo.com~~

หากประสบปัญหาการส่ง e-mail ถึงมหาวิทยาลัยเที่ยงคืนจากเดิม
~~midnightuniv(at)yahoo.com~~

ให้ส่งไปที่ใหม่คือ
~~midnight2545(at)yahoo.com~~
มหาวิทยาลัยเที่ยงคืนจะได้รับจดหมายเหมือนเดิม

สำหรับสมาชิกที่ต้องการ download ข้อมูล อาจใช้วิธีการง่ายๆดังต่อไปนี้

1. ให้ทำ hyper text ข้อมูลทั้งหมด หรือ Ctrl + A
2. copy ข้อมูลด้วยคำสั่ง Ctrl + C
3. เปิด word ขึ้นมา (microsoft-word หรือ word pad)
4. Paste โดยใช้คำสั่ง Ctrl + V จะได้ข้อมูลมา ซึ่งยอหน้าเหมือนกับต้นฉบับทุกประการ