คุณเคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับ “butterfly effect.”ไหม? มันเป็นทั้งแนวคิดทางวิทยาศาสตร์และความจริงทางนิเวศวิทยา, สาระสำคัญของมันก็คือ ผีเสื้อนับล้านตัวขยับปีกที่ใจกลางเม็กซิโก สามารถก่อให้เกิดผลกระทบตามมาในกรุงนิวยอร์ค, โรม, หรือฮ่องกงได้. แนวคิดดังกล่าวบอกกับเราว่า โลกในทางฟิสิกส์นั้น มันมีดุลยภาพอย่างสลับซับซ้อนยิ่งกว่าที่เราล่วงรู้เสียอีก. ดูเหมือนว่าเหตุการณ์ต่างๆที่ไม่เกี่ยวเนื่องกัน สามารถส่งผลกระทบให้กับพื้นที่ที่อยู่ห่างไกลออกไปมากๆได้ ทั้งในด้านเวลาและสถานที่. ถึงตรงนี้, ขอให้ข้าพเจ้าได้นำเรื่องนี้ลงมาจากท่าทีทางวิชาการ และวางมันลงาในความเข้าใจของตัวเองสักหน่อย : กล่าวคือ เรา ในฐานะมนุษย์ที่มีอัจฉริยภาพ ไม่เคยทราบเลยถึง สมมุติว่าคือ “%$XWM” อันเป็นสิ่งที่เรากำลังทำอยู่.

ทุกวันนี้ และ ณ ชั่วโมงนี้ โรงงานอุตสาหกรรมและบริษัทต่างๆได้พ่นหรือคลายสารเคมีที่สกปรกเป็นตันๆที่เรียกว่า organochlorines ออกมา แล้วเข้าสู่บรรยากาศและน้ำของเรา และต่อมามันได้มีผลให้จระเข้ตัวผู้ที่เกิดขึ้นในฟลอริด้าไม่มีอวัยวะเพศ (อันนี้เราทุกคนต่างรู้ดีว่า จระเข้าตัวผู้ต้องมีอวัยวะเพศ ใช่ไหม ?). เมืองดีทรอยท์ได้มีการใช้สาร CFCs กับแอร์คอนดิชั่นที่มีมากจนเกินไป – อันนี้ได้ก่อให้เกิดผลกระทบอะไร ? ผลกระทบที่เกิดขึ้นคือ มันได้ทำให้เกิดช่องหรือรูโหว่ขนาดใหญ่ในชั้นบรรยากาศโอโซนของโลก. ประเด็นในที่นี้ เป็นการดำเนินการหรือปฏิบัติการทางด้านอุตสาหกรรม ที่เสมือนหรือดุจเดียวกันกับ การพยายามที่จะปอกเปลือกของผลองุ่นด้วยขวานนั่นเอง – การนำเอาขวานมาปลอกเปลือก, ผลที่ได้กลับกลายเป็นความยุ่งยาก และอันตรายอย่างยิ่งต่อเนื้อของผลองุ่นอันอ่อนนุ่ม.

เมื่อสองทศวรรษที่ผ่านมา, การดำเนินงานทางด้านอุตสาหกรรมอันไร้เหตุผลนี้ ได้ถูกประยุกต์เข้ามาสู่ระดับพันธุศาสตร์เกี่ยวกับการแพร่กระจายทางด้านอาหารการกินของเรา – และมาถึงตอนนี้ ผลกระทบผีเสื้อ(butterfly effect) กำลังเริ่มต้นที่จะมีผลกระทบต่อผีเสื้อทั้งหลายแล้ว… อันนี้ไม่ได้พูดถึงแค่คุณกับผมเท่านั้น.. คนที่กำลังกวัดแกว่งขวานอันนี้ ก็คือยักษ์ใหญ่ทางด้าน biotechnology ที่ได้ถูกกำหนดเพื่อเอาชนะต่อมารดาธรรมชาติโดยการยักย้ายเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง DNA ในระดับเซลล์ของพืชพันธุ์ต่างๆ. คนพวกนี้จะนำเอายีนจากปลาและใส่มันลงไปในมะเขือเทศ, หรือนำเอายีนจากหนูและใส่มันลงไปในเซลล์ต่างๆของข้าวโพด, หรือนำเอายีนจากพืชจำพวกถั่วใส่ลงไปในมันผรั่งต่างๆ. ยีนที่มีการย้ายหรือนำมารวมกันต่างๆนี้ไม่มีขีดจำกัด, นั่นก็ยีนหนึ่ง / ยีนจากทุกหนทุกแห่ง, ยีน / Old McDonald มีแล็บหรือห้องทดลอง / E-I-E-I-O.

ผลลัพธ์ที่ออกมาต่างๆได้ถูกรู้จักกันในฐานะอาหารประเภท GA ซึ่งเป็นคำที่ย่อมาจากคำว่า Genetically-altered food, GMO หรือ genetically modified organisms, GM หรือ genetically-manipulated, GE หรือ genetically engineered …หรือ, หากใช้ภาษาซึ่งค่อนข้างไม่สุภาพเท่าไรนัก เราเรียกสิ่งเหล่านี้ว่า “อาหารของแฟรงค์เก็น”(Frankenfood).

แนวหน้าสุดของอาหารที่ท้าทายหรือเสี่ยงภัยนี้(Brave new Food World)ก็คือ บริษัทยักษ์ใหญ่ระดับโลก 4 บริษัท ผู้ซึ่งอ้างอิงตัวเองอย่างหน้าซื่อๆในฐานะที่เป็นบริษัท”วิทยาศาสตร์แห่งชีวิต”(life science corporations): บริษัทเหล่านี้ได้แก่ Monsanto, Novartis, Dupont, และ Hoescht. เจตนาหรือความตั้งใจของบริษัทเหล่านี้ ได้กล่าวอ้างอย่างโอหังว่ามันจะเป็นการกระจายแหล่งอาหารและผลผลิตของโลกกันใหม่, และการกระทำทั้งหมดเหล่านี้ กระทำขึ้นภายใต้ผลประโยชน์ของมนุษยชาติ, แน่นอน, รวมไปถึงอาหารต่างๆที่มีวัคซีนต่างๆในอาหารด้วย, อาหารซึ่งสามารถอยู่ได้เป็นสัปดาห์ๆโดยไม่เน่าเสีย, และอาหารที่สามารถต้านทานศัตรูพืชได้ในระดับยีนที่ใส่เข้าไปในพืชพันธุ์เหล่านั้น. แต่หากว่าเราเป็นโรคภูมิแพ้ที่รุนแรงต่อพวกถั่วในมันฝรั่งที่ได้รับการประกอบกันขึ้นมา, หรือถ้าหากว่าเราไม่ต้องการให้ลูกๆของเราบริโภคอาหารต่างๆที่มีวัคซีนและเซ้กซ์ฮอร์โมนซึ่งเราไม่รู้จัก (ใช่, เซ็กซ์ฮอร์โมนต่างๆ, ด้วยเช่นกัน, ได้ถูกรวมเข้าไปโดยบุคคลที่เกี่ยวข้องกับ”วิทยาศาสตร์แห่งชีวิต”ที่ดีมากๆ)… และจำพวกยาต้านแมลงที่ถูกใส่เข้าไปในอาหารต่างๆ เราจะทำอย่างไรล่ะ ?

ไม่มีปัญหา, บางคนคิดว่าอย่างนั้น, ฉันก็ไม่ซื้อไอ้พวก GA, GM, GMO, GE, หรืออะไรก็ตามที่เป็นพวก GD อื่นๆที่ใช้กับอาหารแฟรงเก็นสไตน์ ที่หลุดออกมาจากห้องทดลองทางด้านอาหารพวกนี้. คุณอาจจะปรารถนา, หรือคุณอาจต้องการให้เด็กๆของคุณดื่มโคคาโคล่า, หรือกินมันฝรั่งจำพวก french fry ของ McDonald, หรือมี kraft salad dressing บนโต๊ะอาหารของคุณไหม? คุณได้เทช็อคโคแล็ทร้อนๆของ Nestle ถ้วยหนึ่งสำหรับตัวเอง, หรือเนย Land o’ Lake ในตู้เย็น, คุณได้ใช้ NutraSweet, หรือคุณได้ป้อน Similac ให้กับทารกของคุณใช่ไหม? ถ้าเป็นเช่นนี้ล่ะก็ ขอต้อนรับคุณเข้าสู่โลกของอาหารเสี่ยงภัยเลยครับ. ทั้งหมดนี้ของผลิตภัณฑ์ทางด้านอาหารได้มีการยักย้ายส่วนประกอบของยีนหมดแล้ว. ทั้งหมดของผลิตภัณฑ์ทางด้านอาหารมากกว่า 3 หมื่นชนิด, บนชั้นวางของในร้านโกรเซอรีหรือร้านขายของชำในอเมริกาทุกวันนี้ ตั้งแต่นมจนไปถึงน้ำโซดา, หรือจาก Big Macs ไปถึงเต้าหู้ ได้มีการยักย้ายองค์ระบบเกี่ยวกับยีนทั้งสิ้น.

เมล็ดพันธุ์ซึ่งมีการแก้ไขจากห้องทดลองต่างๆของยักษ์ใหญ่ biotech ต่างๆ ปัจจุบันได้ถูกนำมาใช้ในการเพาะปลูกถึง 25 เปอร์เซนต์ของธัญพืชประเภทข้าวโพดในอเมริกา, และพวกถั่วเหลืองก็ใช้เมล็ดพันธ์ที่มีการแก้ไขในระดับยีนทำการเพาะปลูกถึง 30 เปอร์เซนต์ด้วยกัน, และพืชจำพวกฝ้ายมีถึง 40 เปอร์เซนต์เลยทีเดียว, และ 50 เปอร์เซนต์พวก canola. ใช่เลย แน่นอน พืชพันธุ์เหล่านี้ล้วนปลอดภัย…ถูกต้องไหม? รัฐบาลได้ทำการทดสอบพืชแต่ละชนิดเหล่านี้แล้วเพื่อให้เกิดความมั่นใจว่าไม่มีอะไรเลวร้ายที่อาจเกิดขึ้นมาได้จากการบริโภคสิ่งเหล่านี้ ที่มีการคัดสรรและเปลี่ยนแปลงแก้ไข DNA, ไม่ใช่หรือ? และจวบจนกระทั่งบัดนี้ the FDA และ FPA ก็ยังยืนยันว่าอาหารวิศวพันธุกรรมเหล่านี้ต่างก็มีความปลอดภัย.

อันที่จริง, สิ่งเหล่านี้ได้รับการเรียกขานว่า public watchdogs (หรือ สุนัขเฝ้ายามให้กับสาธารณชน) ซึ่งได้ทำความมั่นใจอย่างฉลาดในทางที่ตรงกันข้าม, และยืนยันว่าสิ่งที่ดึงดูดใจเกี่ยวกับวิศวกรรมทางชีวภาพต่างๆ ยังไม่ได้รับการพิสูจน์ว่าไม่ปลอดภัย.

ขณะที่นักกิจกรรมและนักเขียนเชื้อสายอเมริกันพื้นเมืองโดยกำเนิด Vine DeLoria เคยพูดเอาไว้ครั้งหนึ่งว่า, “แน่นอน คุณสามารถให้ความไว้วางใจรัฐบาลได้. คำตอบต่อข้อซักถามของอินเดียนคนหนึ่ง”. บรรทัดล่างลงมา: มันยังไม่ได้มีการทดสอบที่ยาวนานเพียงพอต่อผลิตผลต่างๆเหล่านี้. รัฐบาล, โดยคำสั่งของบรรดาโรงงาน biotech ต่างๆ, ได้ผลักดันภาระในการพิสูจน์ให้กับผู้บริโภคชาวอเมริกันอย่างง่ายๆ, ซึ่งกล่าวได้ว่า คุณและครอบครัวของคุณ โดยแท้จริงแล้ว คือหนูตะเภาที่ได้ถูกนำมาทดลองในโครงการทดลองทางด้านยีนอันยิ่งใหญ่นี้.

ผลิตภัณฑ์เหล่านี้ปลอดภัยไหม ? ต่อคำถามนี้ เราสามารถที่จะค้นหาคำตอบได้ 3 วิธีคือ:

แต่เป็นที่น่ายินดีเกี่ยวกับข่าวที่ว่า ปัจจุบันได้มีการกบฎต่อบริษัทลวงโลกที่คุกคามเราเหล่านี้อยู่ ซึ่งกำลังก่อตัวขึ้นมาทั่วโลก. ตัวอย่างเช่น ในประเทศญี่ปุ่น, สองในสามของรัฐบาลท้องถิ่นได้เรียกร้องให้มีการบังคับให้ทำการปิดป้ายฉลากทั่วประเทศเกี่ยวกับอาหารดัดแปลงพันธุกรรมทั้งหลาย. ส่วนในประเทศอินเดีย, ศาลสูงได้ให้การสนับสนุนป้ายฉลากที่บอกถึงการทดสอบเกี่ยวกับธัญพืชพวกนั้น, และรู้สึกเดือดดาลกับพวกชาวนาทั้งหลาย ที่มีการทดสอบพืชพันธุ์ อันยังเป็นที่น่าสงสัยและร้ายแรงเหล่านี้ให้กับบริษัท Monsanto. ในประเทศอังกฤษ, สมาคมทางการแพทย์ของอังกฤษได้มีการเรียกร้องให้ปิดป้ายฉลาก ซึ่งให้ข้อมูลเกี่ยวกับการเพาะปลูกพืชพันธุ์ธัญญาหารต่างๆ ในการวางจำหน่ายผลิตภัณฑ์ด้านอาหารเหล่านี้, และนอกไปจากนี้ ยังได้รับเกียรติจากเจ้าฟ้าชาย Charles, ซึ่งได้ปฏิญานพระองค์ว่าจะไม่เอ่ยหรือตรัสถึงเรื่องของอาหาร biotech หลุดออกมาจากริมฝีปากของพระองค์เลย.

ปฏิกริยาสาธารณชนในยุโรปค่อนข้างไปในทางปฏิเสธหรือแง่ลบอย่างดุเดือด ต่อชื่อของบริษัท Monsanto ซึ่งปัจจุบันกลายเป็นคำเรียกไปแล้ว, และบริษัทผู้ค้าในตลาดต่างๆทางด้านอาหารหลักนั้น อย่างเช่น Unilever, Nestle, และ Cadbury-Schwepps ได้ประกาศออกมาเมื่อไม่นานมานี้ โดยบอกว่า ผลิตภัณฑ์ต่างๆของบริษัทต่างๆของพวกตน ปลอดจากเรื่องเทคโนโลยีชีวภาพ(biotech-free). นอกจากนั้น เครือข่ายซูปเปอร์มาร์เก็ตใหญ่ที่สุด ในหกประเทศของทวีปยุโรปได้ทำข้อผูกมัดและให้คำมั่นสัญญากับสาธารณชนว่า พวกเขาจะไม่ขายผลิตภัณฑ์ที่ได้มีการดัดแปลงแก้ไขพันธุกรรมต่างๆ.

มาถึงตอนนี้, อาหารแฟรงเก็นได้กลายมาเป็นประเด็นหลักทางการเมืองไปแล้ว – สมาชิกท่านหนึ่งของรัฐสภาอังกฤษเคยประณามบริษัท Monsanto ในสภาสามัญในฐานะที่เป็นศัตรูของสาธารณชนหมายเลข 1. กระนั้นก็ตาม, บรรดานักการเมืองทั้งหลายและสาธารณชนโดยทั่วไป ต่างก็มีท่าทีเงียบๆเกี่ยวกับเรื่องนี้, ไม่ใช่ว่าพวกเขาเห็นด้วยหรือยอมรับมัน, แต่เป็นเพราะว่าบริษัทต่างๆ, รัฐบาล, และสื่อต่างๆได้เก็บงำเอาเรื่องราวเหล่านี้ ฝังเอาไว้โดยไม่เปิดเผยออกมานั่นเอง. ดังนั้น มันจึงยังคงถูกฝังอยู่. ขอขอบคุณต่อกลุ่มกิจกรรมต่างๆและรายงานข่าวอิสระทั้งหลาย ที่ได้มีการเผยถึงเรื่องนี้ออกมา(รวมไปถึงจดหมายข่าวและรายการวิทยุของข้าพเจ้า), เรื่องราวเหล่านี้ได้เผยแพร่ออกไป อันนี้กำลังเกิดขึ้นกับเรา และเช่นดังในทุกๆส่วนของโลกใบนี้, มันจะกลายเป็นประเด็นที่โด่งดังอย่างกับระเบิดเลยทีเดียว.