ทัศนียภาพของโลกกว้างเกี่ยวกับปัญหาการค้ามนุษย์
ประเด็นปัญหาเกี่ยวกับสินค้ามนุษย์ ถือเป็นเรื่องแรกสุดและกระตุ้นความสนใจในระดับนานาชาติ กระนั้นก็ตามมันก็ยังเจริญก้าวหน้าต่อไปอย่างต่อเนื่อง อันที่จริงธุรกิจนี้กำลังงอกงามและกำลังกลายเป็นอุตสาหกรรมใต้ดินที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับสามของโลก. จากการประมาณการประจำปีในรูปตัวเงินที่ได้มาโดยทาสสมัยใหม่เหล่านี้ต่อเศรษฐกิจโลกคือ 13 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ ตามที่บทความเรื่อง 21st-Century Slaves ในนิตยสาร National Geographic รายงาน

ทุกวันนี้ ผู้คนสามารถหาซื้อเด็กคนหนึ่งในอินเดียได้ในราคาเพียง 35 เหรียญ, ผู้หญิงคนหนึ่งในเทล อาวีฟ ในราคา 4000 เหรียญ, เด็กผู้หญิงคนหนึ่งในยุโรปตะวันออกราคา 1000 เหรียญ, หรือผู้ชายคนหนึ่งจากเม็กซิโกสามารถลักลอบเข้ามาสหรัฐได้ด้วยราคา 1000 เหรียญ ข้อมูลเหล่านี้ได้มีการกล่าวถึงในนิตยสาร National Geographic ฉบับเดือนกันยายน 2003 คนเหล่านี้กลายเป็นสินค้ามนุษย์

พวกเขาถูกลักลอบนำเข้ามาจากบ้านเกิดเมืองนอนของตน จากครอบครัวของพวกเขาเอง สู่ดินแดนต่างๆและสู่ประเทศของเรา. ขณะที่บางคนในจำนวนนั้นไม่อาจรอดชีวิตมาได้จากการเดินทางที่แสนลำบากยากเย็นนี้ ส่วนบางคนก็รอดมาซึ่งบ่อยทีเดียวสำหรับคนเหล่านั้นที่รอดมาต่างพบว่า ตัวของพวกเขาเองนั้นต้องแบกรับหนี้สินจำนวนมาก และได้รับประสบการณ์และการปฏิบัติเยี่ยงทาส ซึ่งถูกบีบบังคับให้ทำงานภายใต้สัญญาที่ขูดรีดในความพยายามที่จะซื้อคืนอิสรภาพของพวกเขากลับมา

นิตยสาร National Geographic Magazine และ ABC News ได้ผลิตผลงานจำนวนมากมายมหาศาลเกี่ยวกับเรื่องราวการค้ามนุษย์ที่ผิดกฎหมายนี้. ข้อมูลข้างล่างต่อไปนี้คือส่วนหนึ่งเกี่ยวกับการค้นพบของพวกเขาต่างๆ ซึ่งทำขึ้นในเชิงย่อสรุปและบ่งชี้ถึงประเทศต่างๆในยุโรป เอเชีย แอฟริกา และตะวันออกกลาง. หากจะอ่านงานเหล่านี้ทั้งหมด ให้คลิกไปที่ http://abcnews.go.com และให้ค้นหาคำว่า Modern Day Slavery. การค้ามนุษย์ที่ผิดกฎหมายเป็นปรากฏการณ์โลกอันหนึ่งซึ่งเกี่ยวพันกับประเทศต่างๆจำนวนมาก ในฐานะที่เป็นต้นทาง, ทางผ่าน, หรือเป้าหมายของการค้าที่ผิดกฎหมายนี้

ยุโรป
ตุรกี(Turkey) ถือเป็นปลายทางอันหนึ่งและประเทศทางผ่าน สำหรับผู้หญิงและเด็กจากยุโรปตะวันออกที่ถูกค้าขายอย่างผิดกฎหมายเข้าสู่เมืองต่างๆของชาวตุรกี หรืออยู่ระหว่างทางไปสู่ยุโรป. ถึงแม้ว่ารัฐบาลตุรกีจะยอมรับถึงปัญหาสินค้ามนุษย์ข้างต้น แต่ก็ไม่ปรากฏว่ามีความพยายามใดๆที่มีนัยสำคัญที่จะหยุดยั้งการค้ามนุษย์ โดยเฉพาะผู้หญิงและเด็ก

สาธารณรัฐยูโกสลาเวีย(The Republic of Yugoslavia) เป็นทั้งประเทศทางผ่านและต้นตออันหนึ่งของเหยื่อ. เหยื่อที่เป็นผู้หญิง โดยทั่วไป จะถูกลักพาตัวหรือถูกหลอกลวงด้วยการเสนอการจ้างงาน และต่อจากนั้นพวกเธอจะถูกขายเข้าสู่อุตสาหกิจทางเพศ(sex trade industry) ขณะที่เด็กผู้ชายจะถูกสอนให้เป็นขอทานหรือหัวขโมย. เป้าหมายปลายทางของพวกเขาส่วนใหญ่ก็คือ กรีก, อิตาลี, ไซปรัส, เยอรมันนี และเนเธอร์แลนด์. ชาวยูโกสลาเวียน, เซอร์เบียน, และรัฐบาลมอนโตนิโกรไม่ได้ปฏิบัติตามมาตรฐานขั้นต่ำสุดต่างๆขององค์การสหประชาชาติ และไม่ได้มีความพยายามใดๆที่สำคัญใด ซึ่งจะต่อสู้กับปัญหาการค้าผู้หญิงและเด็กที่ผิดกฎหมายอันนี้

รัสเซีย(Russia) จัดเป็นประเทศต้นทางที่สำคัญ ซึ่งจัดหาเด็กและผู้หญิงเพื่อไปเป็นโสเภณีที่ยุโรปตะวันตก ตะวันออกกลาง และอเมริกาเหนือ. ด้วยความล่มสลายของลัทธิคอมมิวนิสต์ในปี ค.ศ.1989 และผลพวงของความเสื่อมลงของรัฐในการให้บริการและความปลอดภัย รวมถึงการถูกทำให้ขยายตัวโดยแรงผลักที่เป็นไปอย่างรวดเร็วสู่โลกทุนนิยม เงื่อนไขและปัจจัยเหล่านี้ได้สร้างความแตกต่างทางเศรษฐกิจขนานใหญ่ในด้านชนชั้น และคนชั้นล่างทั้งหลายที่กำลังประสบกับความยากจนลงอย่างรวดเร็ว. รัฐบาลรัสเซียยอมรับถึงปัญหาดังกล่าว แต่ยังคงอยู่ในสภาพย่ำแย่ที่จะเกี่ยวข้องกับปัญหานี้ เนื่องมาจากการขาดเสียซึ่งการฝึกฝน บทบัญญัติทางกฎหมาย และทรัพยากรต่างๆที่จำเป็นสำหรับการแก้ปัญหา

โรมาเนีย(Romania) ถือเป็นประเทศต้นตอและทางผ่านอีกประเทศหนึ่ง มีการจัดหาผู้หญิงและเด็กเพื่อธุรกิจทางเพศให้กับกรีก, ตุรกี, และบอลข่าน. โรมาเนียดำเนินรอยตามการแตกสลายของสหภาพโซเวียต ความยากจนข้นแค้นและความเสื่อมทรามทางเศรษฐกิจ มีการให้ข้อเสนอต่างๆมากมายเพื่อล่อลวงผู้คนจำนวนมากที่ปรารถนาจะหนีไปยังประเทศตะวันตกทั้งหลาย. รัฐบาลของโรมาเนียได้วางข้อพิจารณาเกี่ยวกับการค้ามนุษย์ทั้งเด็กและผู้หญิงเอาไว้ในระดับต่ำของปัญหา และพวกเขาปฏิบัติต่อเหยื่อเหล่านั้นในฐานะบรรดาผู้ที่ถูกขับออกจากสังคม เนื่องมาจากการขาดแคลนทรัพยากรและการคอรัปชั่นของรัฐบาล

กรีก(Greece) เป็นทั้งประเทศทางผ่านและประเทศเป้าหมาย. ที่ตั้งในเชิงยุทธศาสตร์ของกรีกซึ่งมีพรมแดนติดกับประเทศยูโกสลาเวีย, มาซีโดเนีย, และบัลกาเรีย, ได้อำนวยประโยชน์ในฐานะช่องทางจากยุโรปตะวันออกสู่โลกตะวันตก. รัฐบาลกรีกตกอยู่ภายใต้การวิจารณ์อย่างรุนแรงจากองค์กรระหว่างประเทศทั้งหลาย สำหรับความล้มเหลวที่จะยอมรับและต่อสู้กับปัญหาดังกล่าวอย่างจริงจัง. อันนี้ได้รับการกล่าวว่า เนื่องมาจากการบังคับใช้กฎหมายที่เป็นไปอย่างหย่อนยาน บรรดาแมงดาและเจ้าของบาร์มีความเกี่ยวพันอย่างใกล้ชิดกับพวกตำรวจ, ทั้งๆที่มีบทบัญญัติทางกฎหมายและประมวลกฎหมายเกี่ยวกับการลงโทษอย่างเหมาะสม ซึ่งสามารถใช้ได้กับการกระทำความผิดในการค้ามนุษย์และการค้าที่ผิดกฎหมาย

บอสเนีย-เฮอซ์(Bosnia-Herz) จัดเป็นประเทศต้นทางและประเทศทางผ่าน ส่วนใหญ่ของการค้ามนุษย์เป็นการนำผู้หญิงจากโมลโดวา, โรมาเนีย, และยูเครนส่งไปยังประเทศอื่นๆ. การสิ้นสุดของสงครามบอสเนียในปี ค.ศ.1995 ทำให้เศรษฐกิจของประเทศซบเซา และการช่วยเหลือจากนานาชาติกำลังลดน้อยลง เหล่านี้ทำให้คนหนุ่มสาวชาวบอสเนียรู้สึกเป็นทุกข์ต่อชีวิตความเป็นอยู่. บอสเนียได้ถูกบีบภายใต้การหดตัวเกี่ยวกับงบประมาณที่เข้มงวด ขณะเดียวกันความกดดันของนานาชาติกลับพยายามให้บอสเนียมีการจัดการควบคุมการค้ามนุษย์ข้ามพรมแดนเพิ่มขึ้น แต่การควบคุมตามพรมแดนต่างๆบอสเนีย และการติดตามดำเนินคดีอาชญากรรมกลับหละหลวม และไม่ได้เป็นไปอย่างเคร่งครัด

เบลารุส(Belarus) ถือเป็นทั้งประเทศที่เป็นทางผ่านและประเทศเป้าหมาย. ผู้หญิงเบลารุสได้ถูกค้าขายอย่างผิดกฎหมาย มีทั้งผู้หญิงจากรัสเซีย, โมลโดวา, ยูเครน, และลิธัวเนียก็ถูกพบเป็นจำนวนมาก. ผู้หญิงเหล่านี้ได้กลายเป็นสินค้ามนุษย์ที่ผิดกฎหมายไปสู่โปแลนด์และยุโรปตะวันตก. ประมวลกฎหมายอาชญากรรมใหม่ๆได้ลงโทษการค้ามนุษย์ต่างๆ แต่เหยื่อก็ยังคงได้รับการปฏิบัติเหมือนกับผู้ฝ่าฝืนกฎหมาย

อัลบาเนีย(Albania) เป็นทั้งแหล่งต้นตอและประเทศทางผ่าน ส่วนมากของผู้หญิงจากอัลบาเนีย, โมลโดวา, และโรมาเนียได้ถูกค้าไปสู่ประเทศกรีก, อิตาลี, และยุโรปตะวันตก. ตามการล่มสลายของรัฐบาลคอมมิวนิสต์ การล่มสลายและสภาพพังทะลายของโครงการการลงทุนในลักษณะปิรามิดต่างๆ และการไหลทะลักของชาวอัลบาเนีย โคซาวาร์ ในช่วงระหว่างที่นาโตทิ้งระเบิดถล่มยูโกสลาเวียในปี ค.ศ.1999, โครงสร้างทางเศรษฐกิจที่เปราะบางของอัลบาเนียได้ก้าวลงสู่ความตกต่ำ ซึ่งทำให้มีการลักลอบค้ามนุษย์ในอัลบาเนีย อันเป็นจุดเชื่อมต่ออุดมคติอันหนึ่ง. การค้ามนุษย์ผิวขาวเป็นสิ่งที่ผิดกฎหมายตามประมวลกฎหมายอาญา เนื่องจากรัฐบาลที่เทอะทะและตัวแทนที่บังคับใช้กฎหมายมีการคอรัปชั่น ดังนั้นจึงมีการกระทำต่างๆเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เพื่อนำไปสู่การสิ้นสุดของปัญหา

เอเชียและตะวันออกกลาง (Asia and the Middle East)
พม่า(Burma) ถูกรู้จักในฐานะที่เป็นประเทศต้นตอที่จัดหาผู้หญิงและเด็กไปสู่ประเทศจีน, ไทย, สิงคโปร์, ญี่ปุ่น และมาเลเซีย. พม่าเป็นประเทศหนึ่งในโลกที่ถูกปกครองโดยคณะทหารที่เข้ายึดอำนาจการปกครอง และมีลักษณะโดดเดี่ยวมากที่สุด. ส่วนเสริมความยากจนต่างๆต่อประเทศก็คือ การต่อสู้กันของทหารกับชนกลุ่มน้อยตามแนวชายแดน และการไม่มีการจ้างงานเพิ่มสูงขึ้น เหล่านี้ได้ทอดทิ้งประชาชนชาวพม่าให้เกิดความสิ้นหวังและต้องการหลบหนี

ความใกล้ชิดติดกับประเทศไทยซึ่งมีชื่อเสียงในเรื่องโสเภณีที่มีพื้นฐานอยู่ในกรุงเทพ ได้เน้นหรือยืนยันถึงปัญหาดังกล่าว. ในประเทศพม่า ไม่มีกฎหมายต่างๆเกี่ยวกับการต่อต้านการค้ามนุษย์ในทุกวันนี้ และไม่มีข้อมูลที่บ่งชี้ถึงความเอาจริงเอาจังเกี่ยวกับปัญหาดังกล่าว. กลุ่มกำลังทหารที่เข้ายึดการปกครองในตัวของมันเองได้ใช้แรงงานทาสเพื่อโครงการเกษตรกรรม และโครงสร้างพื้นฐานขนาดใหญ่ของรัฐบาลตัวเองอยู่แล้ว

เกาหลีใต้(South Korea) เกาหลีใต้เป็นทั้งแหล่งต้นตอและประเทศส่งผ่านประเทศหนึ่ง ผู้หญิงเกาหลีถูกค้าขายอย่างผิดกฎหมายเพื่อการตักตวงประโยชน์ทางเพศเป็นอันดับแรกสุด สู่สหรัฐอเมริกา และยังถูกส่งไปยังประเทศตะวันตกอื่นๆบางประเทศ รวมทั้งญี่ปุ่นด้วย. ผู้หญิงจีนถูกลักลอบค้าอย่างผิดกฎหมายโดยผ่านเกาหลีใต้นี้. ขณะที่รัฐบาลเกาหลีใต้เป็นผู้นำในด้านสิทธมนุษยชนและประชาธิปไตย แต่ประเทศนี้ก็ทำการต่อสู้กับปัญหาใหม่ๆและความเลวร้ายดังกล่าวเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

อินโดนีเชีย(Indonesia) จัดเป็นประเทศต้นตอและทางผ่านประเทศหนึ่ง มีการการค้ามนุษย์ผู้หญิงและเด็กส่งไปยังประเทศญี่ปุ่น, สิงคโปร์, ไต้หวัน, มาเลเซีย, ประเทศต่างๆบริเวณอ่าวเปอร์เชีย, ออสเตรเลีย, เกาหลีใต้ และบูรไน. ผู้ชายและผู้หญิงจากอัฟกานิสถาน, ปากีสถาน, อีรัค, จีน และเวียดนาม ถูกลักลอบค้าอย่างผิดกฎหมายโดยผ่านอินโดนีเซียสู่ออสเตรเลีย. เมื่อไม่นานมานี้ รัฐบาลเพิ่งจะหยิบมาตรการต่อต้านกับการค้ามนุษย์ขึ้นมาใช้

มาเลเซีย(Malaysia) เป็นต้นทางและเป้าหมายประเทศหนึ่ง. ผู้หญิงชาวมาเลเซียถูกลักลอบค้าสู่ยุโรปตะวันตก, สหรัฐอเมริกา, และญี่ปุ่น, อันดับแรกสุดเพื่อธุรกิจเกี่ยวกับเพศพาณิชย์. รัฐบาลพิจารณาว่าการค้ามนุษย์เป็นสาระสำคัญของการอพยพที่ผิดกฎหมาย และปฏิบัติต่อเหยื่อทั้งหลายชาวต่างประเทศในฐานะผู้อพยพที่ผิดกฎหมาย. ด้วยความใกล้ชิดติดกับประเทศไทยและฟิลิปปินส์ การดูแลชายแดนต่างๆจึงเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยุ่งยาก

คาซัคสถาน(Kazakhstan) คาซัคสถานเป็นทั้งต้นทางและประเทศทางผ่านเกี่ยวกับการค้ามนุษย์. ผู้หญิงคาซัคได้ถูกลักลอบค้าไปสู่ประเทศต่างๆในบริเวณอ่าวเปอร์เชีย, ตุรกีและอิสราเอล. คาซัคสถานถือเป็นจุดผ่านอันหนึ่งสำหรับการลักลอบค้าผู้หญิงและเด็กจากประเทศรายรอบ. ตามการล่มสลายของสหภาพโซเวียต และการละเลยที่จะยอมรับถึงศักยภาพของทรัพยากรธรรมชาติต่างๆในประเทศ ได้ก่อให้เกิดความยากจนขนานใหญ่และการไม่มีงานทำ ผู้คนจำนวนมากรู้สึกสิ้นหวังและต้องการหลบหนีออกนอกประเทศ. แม้ว่ารัฐบาลจะตระหนักในปัญหาดังกล่าว แต่คาซัคสถานก็คือเมืองท่าสำหรับสินค้ามนุษย์ในการขนส่ง เนื่องจากคอรัปชั่นและความยุ่งยากในการตรวจตราตามชายแดนต่างๆ

ปากีสถาน(Pakistan) เป็นแหล่งต้นตอ ทางผ่าน และเป้าหมายประเทศหนึ่ง. เด็กผู้ชายจำนวนมากได้ถูกลักลอบค้าสู่อ่าวเปอร์เชียเพื่อทำงานในฐานะจ๊อกกี้บนหลังอูฐ. ผู้หญิงถูกลักลอบขายอย่างผิดกฎหมายจากเอเชียใต้และใต้สุดของเอเชีย และส่งผ่านปากีสถานไปตามเส้นทางสู่อ่าวเปอร์เชีย. การค้ามนุษย์ในปากีสถานเป็นไปอย่างรุนแรงในฐานะพื้นที่ส่วนใหญ่ของประเทศไม่ได้ถูกควบคุมโดยรัฐบาล และถูกยึดครองโดยเครือข่ายที่ครอบคลุมขององค์กรอาชญากรรมปากีสถานและตะวันออกกลาง. ปากีสถานเป็นเมืองท่าสำหรับการค้ามนุษย์. ขณะที่มันเป็นสิ่งที่ผิดกฎหมายสำหรับสินค้ามนุษย์เหล่านี้ และรัฐธรรมนูญก็มีบทบัญญัติห้ามไว้เกี่ยวกับการลักลอบค้าดังกล่าว แต่ผู้ชายได้รับการคุ้มครองปกป้องโดยกฎหมายมากกว่าผู้หญิง. ความยากจนและการคอรัปชั่นได้ซ่อนเร้นมาตรการเกี่ยวกับการต่อต้านการค้ามนุษย์เหล่านี้เอาไว้

บาห์เรน(Bahrain) เป็นเป้าหมายปลายทางประเทศหนึ่ง. ผู้หญิงและผู้ชายจำนวนมากได้ถูกส่งเข้ามาจากเอเชียใต้และใต้สุดของเอเชีย, แอฟริกาเหนือ, เอเชียกลาง, และรัสเซียเพื่อใช้แรงงาน รวมไปถึงการเป็นทาสบำเรอทางเพศในบ้านภายใต้สภาพเงื่อนไขต่างๆที่ขูดรีด. บาห์เรนเป็นประเทศที่ร่ำรวยด้วยน้ำมันประเทศหนึ่ง ด้วยเหตุนี้จึงเป็นที่สนใจสำหรับบรรดาแรงงานที่ยากจนทั้งหลาย

อิสราเอล(Israel) เป็นประเทศเป้าหมายสำหรับผู้หญิงจากยูเครน, รัสเซีย, แอฟริกาใต้, ตุรกี และรัฐต่างๆทางยุโรปตะวันออก. ทั้งๆที่มีสถานการณ์ที่ยุ่งยากทางการเมืองของตน แต่ความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจของอิสราเอล และนโยบายที่อพยพเข้ามาอย่างง่ายดายสำหรับคนเชื้อสายยิวจากยุโรปตะวันออก ทำให้ตกเป็นเป้าหมายอันหนึ่งสำหรับเครือข่ายต่างๆของการค้ามนุษย์

รัฐบาลอิสราเอลได้อุทิศทรัพยากรเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ในการเข้าไปเกี่ยวข้องกับปัญหาสินค้ามนุษย์ แต่ก็ยอมรับมันในฐานะที่เป็นปัญหาที่ยุ่งยากอันหนึ่ง. มันมีข้อกล่าวหาที่กว้างๆเกี่ยวกับการกระทำผิดร่วมกันระหว่างตำรวจ, บาร์, และเจ้าของซ่องต่างๆ. บรรดาเหยื่อได้รับการกักตัวไว้เป็นประจำ มีการขังคุกและปฏิบัติกับเหยื่อในฐานะอาชญากรที่ทำผิดกฎหมาย

เลบานอน(Lebanon) เป็นประเทศปลายทางสำหรับผู้หญิงที่มาจากเอธิโอเปีย, ศรีลังกา, โมลโดวา, รัสเซีย, และยุโรปตะวันออก. จำนวนมากของผู้หญิงเหล่านี้ได้รับคำมั่นสัญญาว่าจะมีงานทำ แต่ถูกหลอกลวงและทรยศหักหลัง จากนั้นก็จะถูกบีบบังคับให้มีชีวิตอยู่เยี่ยงทาสบำเรอกาม. ภายหลังจากสงครามนองเลือดที่ยาวนาน สถานการณ์ดังกล่าวสงบลง แต่ชีวิตในเลบานอนกลับแตกสลาย. สถานการณ์ทางเศรษฐกิจกำลังมีการปรับปรุง แต่ยังคงไม่มีความแน่นอนและปลอดภัย. รัฐบาลไม่ได้มองว่าการค้ามนุษย์เป็นปัญหา และไม่ได้ตระเตรียมความช่วยเหลือต่อบรรดาเหยื่อ หรือองค์กรเอกชน(ngo)ซึ่งทำงานเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่อย่างใด

กาตาร์(Qatar) ถือเป็นปลายทางของเด็กผู้ชายจำนวนมาก มีการลักลอบนำเอาเด็กๆเหล่านี้เข้ามาจากเอเชียเพื่อทำหน้าที่เป็นจ๊อกกี้บนหลังอูฐ. ผู้หญิงก็ถูกนำมาค้าสำหรับทำงานบ้านและถูกส่งเข้าไปในธุกิจค้ากาม. การ์ต้าเป็นประเทศที่ร่ำรวยทางด้านน้ำมัน ทำให้ผู้คนมีรายต่อหัวอยู่ในเกณฑ์ที่สูง

ขณะที่การ์ต้าเป็นประเทศที่ปกครองในระบอบประชาธิปไตย แต่กฎหมายท้องถิ่นต่างๆยอมรับเรื่องสิทธิค่อนข้างน้อย ส่วนบรรดาคนงานทั้งหลายที่มาจากต่างถิ่นและผู้หญิงไม่ได้รับสิทธิอะไรเลย. การค้ามนุษย์ในรูปสินค้าเป็นสิ่งที่ถูกห้าม แต่การดำเนินการให้เป็นไปตามกฎหมายค่อนข้างหละหลวม ยิ่งไปกว่านั้น เหยื่อทั้งหลายยังถูกลงโทษหากถูกจับได้ ขณะที่บรรดานักค้ามนุษย์กลับเป็นอิสระ

ซาอุดิ อาราเบีย(Saudi Arabia) เป็นประเทศเป้าหมายที่ร่ำรวยน้ำมัน. ผู้คนเป็นล้านๆจากเอเชียและแอฟริกาใต้ต่างมาเป็นคนงานอพยพโดยไม่มีมาตรฐานพื้นฐานด้านแรงงานรองรับเลย และนอกจากนี้พวกเขายังมีสิทธิทางกฎหมายเพียงเล็กน้อยเท่านั้น. บรรดาแรงงานชายต้องทำงานภายใต้สัญญาที่ขูดรีด และแรงงานหญิงก็มาทำงานในฐานะคนใช้ในบ้าน หรือในธุรกิจทางเพศ. รัฐบาลซาอุดิ อาราเบียไม่ได้มองเห็นปัญหานี้เป็นประเด็นสำคัญ ยิ่งกว่านั้นยังบอกว่าผู้คนทั้งหลายมาสู่อาราเบียด้วยความสมัครใจ

สหรัฐอาหรับเอมิเรท์ส(United Arab Emirates) สหรัฐอาหรับอามิเรท์สเป็นเป้าหมายปลายทางประเทศหนึ่ง ซึ่งบรรดาเด็กผู้ชายได้ถูกลักลอบนำเข้ามสู่ประเทศเพื่อทำงานในฐานะจ๊อกกี้บนหลังอูฐ. ผู้หญิงจากเอเชียใต้ เอเชียตะวันออก และยุโรปตะวันออก ถูกลักลอบนำเข้ามาอย่างผิดกฎหมายเพื่อมาทำงานบ้านและเป็นทาสบริการทางเพศ. ขณะที่มันเป็นสิ่งซึ่งผิดกฎหมายในการใช้แรงงานเด็กที่มีอายุต่ำกว่า 15 ปีเป็นจ๊อกกี้บนหลังอูฐ แต่สมาคมแข่งขันอูฐได้กดดันรัฐบาลไม่ให้นำกฎหมายดังกล่าวาใช้บังคับกับท้องถิ่น. รัฐบาลจะดำเนินการทางกฎหมายกับผู้ลักลอบนำเข้าสินค้ามนุษย์จากต่างประเทศ แต่จะไม่สอบสวนพลเมืองของตนในการเข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องกับการลักลอบนำเข้าสินค้ามนุษย์ดังกล่าว

แอฟริกา
กาบอง(Gabon) ประเทศกาบองถือเป็นเป้าหมายปลายทางของการลักลอบค้าเด็กจากเบนิน, โทโก้, และประเทศแอฟริกาตะวันตกต่างๆ. กาบองเป็นหนึ่งในประเทศต่างๆที่ร่ำรวยที่สุดในแอฟริกา เนื่องมาจากร่ำรวยบ่อน้ำมันซึ่งเป็นที่มาของรายได้ต่อหัวสูง. กาบองจัดเป็นแม่เหล็กที่ดึงดูคนจนและผู้มีรายได้น้อยของแอฟริกา. ถึงแม้ว่ารัฐบาลจะยอมรับว่ามีการลักลอบค้าเด็ก แต่ก็มีการกระทำเพียงเล็กน้อยในการหยุดยั้งหรือป้องกันวงจรการลักลอบเหล่านี้ เว้นแต่มีการจัดสัมนาและฝึกอบรมเท่านั้น

ซูดาน(Sudan) ซูดานถือเป็นแหล่งต้นตอและเป้าหมายปลายทางของการค้ามนุษย์ประเทศหนึ่ง ด้วยการค้ามนุษย์ในประเทศของตนเองอย่างแพร่หลาย. ผู้หญิงและเด็กได้ถูกลักลอบขายอย่างผิดกฎหมายและถูกนำไปใช้ทำงานบ้านและเป็นทาสบำเรอทางเพศ. แก๊งชาวซูดานยังมีการลักพาผู้หญิงและเด็กด้วยกำลังมาจากอูกานดาซึ่งเป็นประเทศเพื่อนบ้านของตนเอง

คองโก(Congo) คองโกเป็นทั้งแหล่งต้นตอและประเทศทางผ่านแห่งหนึ่ง เด็กผู้ชายจะถูกนำมาค้าโดยทหารอูกานดาและพวกกบฎเพื่อมาทำหน้าที่เป็นทหารเด็ก. ผู้หญิงและเด็กจะถูกนำมาขายโดยทหารของรวันดาและอูกานดา รวมถึงพวกกบฎในฐานะทาสบำเรอทางเพศ. คองโกทำหน้าที่ในฐานะเป็นจุดผ่านสำหรับการค้าผู้หญิงที่ไปสู่ยุโรป. ด้วยสงครามกลางเมืองที่มีมาอย่างยาวนาน การคอรัปชั่นและการมีอยู่ของกองกำลังฝ่ายกบฎและความไม่มั่นคงของรัฐบาล ทำให้ผู้คนของคองโกรู้สึกสิ้นหวังและต้องการที่จะหลบหนีออกจากประเทศไป
สำหรับข้อมูลที่สมบูรณ์กว่านี้ของแต่ละประเทศ และกิจกรรมต่างๆเกี่ยวกับเรื่องนี้ขอให้ดูได้ที่ Modern Day Slavery - (http://abcnews.go.com/sections/world/DailyNews/trafficking020515.html)

อย่างไรก็ตาม ไม่มีการบ่งชี้ถึงประเทศแคนาดาและสหรัฐอเมริกาบนออนไลน์ของ Modern Day Slavery, แต่เรามีข้อมูลยืนยันเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวนี้…

อเมริกาเหนือ
แคนาดา(Canada) ถือเป็นต้นตอ, ทางผ่าน, และเป้าหมายปลายทางประเทศหนึ่ง. ผลกระทบเกี่ยวกับการค้ามนุษย์ย้ายถิ่นในแคนาดา ได้รับการประเมินว่าอยู่ระหว่าง 120 - 400 ล้านเหรียญต่อปี และมีผู้กระทำความผิดราวๆ 8,000 - 16,000 คนต่อปีที่ทำการค้ามนุษย์อย่างผิดกฎหมาย ตามรายงานการศึกษาผลกระทบด้านองค์การอาชญากรรม, กรมอัยการของแคนาดา 1998

ยิ่งกว่านั้น เด็กจำนวนมากอ้างว่า ถนนเป็นที่ๆปลอดภัยมากกว่าในบ้านของพวกเขาเอง. "70-80% ของเด็กเหล่านั้นที่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมทางเพศของแคนาดาเริ่มต้นตั้งแต่วัยเด็ก. และจำนวน 80 -90% กำลังพยายามหลบหนีจากความทารุณทางเพศซึ่งปกติแล้วเริ่มต้นขึ้นที่บ้าน" ตามรายงานของ Kimberly Daum, ใน Sexually Exploited Children in Canada: The Law is Not on Their Side (การตักตวงทางเพศจากเด็กในแคนาดา: กฎหมายไม่ได้อยู่ข้างพวกเขา)

ใน "แวนคูเวอร์, ตำรวจแคนาดารายงานว่า อาจมีการตักตวงประโยชน์ทางเพศมากถึง 70 คนบนถนนสายต่างๆของแวนคูเวอร์ในช่วงเวลาเย็นและย่ำค่ำ. มีการประเมินว่าเด็กและเยาวชนประมาณ 1 หมื่นคน ถูกตักตวงประโยชน์ทางเพศในแคนาดา" (Being Aware Taking Care, April 2002). ในโตรอนโต การตักตวงประโยชน์ทางเพศจากผู้หญิงและเด็ก และธุรกิจการค้ามนุษย์ บ่อยครั้งได้รับการควบคุมโดยองค์การอาชญากรรม. "บรรดาพวกมาเฟียชาวเวียดนามและชาวจีน กำลังปฏิบัติการเพิ่มขึ้นในซ่องโสเภณีต่างๆในโตรอนโต แคนาดา. คนพวกนี้จะค้าผู้หญิงจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้"

"ตัวแทนต่างๆจะจ่ายเงินให้กับผู้ทำหน้าที่ธุระจัดหาประมาณ 8,000 เหรียญต่อผู้หญิง 1 คน ต่อจากนั้นก็ขายให้กับแมงดาในราคาประมาณ 15,000 เหรียญ. ตัวแทนต่างๆจะได้รับเงิน 10% ของเงินที่หามาได้ที่นอกเหนือไปจากข้อสัญญาแต่แรก. "ผู้หญิงทั้งหลายจะถูกบังคับให้บริการทางเพศแก่ผู้ซื้อ 12 ชั่วโมงต่อวัน, และต้องขายบริการราว 400 คน หรือต้องจ่ายเงินประมาณ 400,000 เหรียญเพื่อล้างหนี้สินของพวกเธอ"

"ผู้หญิงเหล่านี้ต่างถูกกระทำทารุณกรรม และข่มขวัญคุกคาม ถูกเฆี่ยนตีและมีรายงานว่าพวกเธอถูกนาบด้วยเหล็กร้อนๆ" Rob Lamberti กล่าว, ในบทความของเขาที่ตีพิมพ์ใน Toronto Sun, เรื่อง Sex Slaves: Fodder for Flesh Factories The Women Earn Nothing But Tips Until They Pay Off Their $400,000 Contracts(ทาสบำเรอกาม: วัตถุดิบสำหรับโรงงานเนื้อสด ผู้หญิงไม่ได้อะไรเลยเว้นแต่ค่าทิปจนกว่าพวกเธอจะปลดปล่อยหนี้ 400,000 เหรียญตามสัญญา). (Toronto Sun, 10 May 1998)

ในซัดเบอรี, ออนตาริโอ "โสเภณีจำนวน 25 คนที่อยู่บนถนนสายต่างๆของซัดเบอรี, ออนตารีโอ, แคนาดา ครึ่งหนึ่งนั้นอายุเพียง 15 ปีเท่านั้น และบางคนมีอายุเพียงแค่ 11 ปี" เจ้าหน้าที่ตำรวจ Wayne Chamberlain กล่าวไว้ในบทความ Sudbury Star Article ว่า, ครึ่งหนึ่งของโสเภณีซัดเบอรีมีอายุต่ำกว่า 15 ปี, เขากล่าวต่อไปว่า: มีปัญหาที่เพิ่มขึ้นของคนเดินถนนทั้งหลายใน Nickel City (The Sudbury Star, 13 April 1998)

สหรัฐอเมริกา
สหรัฐอเมริกาถือเป็นต้นตอ, ทางผ่าน , และเป้าหมายประเทศหนึ่ง. "ผู้คนประมาณ 5 หมื่นถึง 1 แสนคนถูกส่งเข้ามาในสหรัฐฯในแต่ละปี. เนื่องจากสภาพทางภูมิศาสตร์, ท่าเรือระหว่างประเทศ, ท่าอากาศยานนานาชาติ, สิ่งที่ผู้แทนราษฎรของรัฐ Velma Veloria เรียกว่า "ฐานลูกค้าที่เข้มแข็ง", ทำให้การค้ามนุษย์เจริญรุ่งเรือง. อย่างน้อยเด็ก 4 แสนคนถูกตักตวงประโยชน์ทางเพศที่นี่ ในสหรัฐอเมริกา" ในฐานะโสเภณีเด็ก, ที่ทำงานบนท้องถนน และดำเนินธุรกิจส่วนตัว (new_slave.html)

"รัฐวอชิงตันได้รับการพิจารณาว่าเป็นตลาดใหญ่แห่งหนึ่ง สำหรับรูปแบบเฉพาะเกี่ยวกับความน่าเวทนาของมนุษย์อันนี้. นอกไปจากความห่วงใยทางศีลธรรมและจริยธรรมรายรอบประเด็นปัญหาการค้ามนุษย์แล้ว ยังมีปัญหาที่รุนแรงบางอย่างในเชิงปฏิบัติ ที่การทำงานของกระทรวงการต่างประเทศ และ CIA ต่างพยายามหยุดยั้งธุรกิจการค้าทาสสมัยใหม่ เพราะเงินสปอนเซอร์จากรัฐกำลังกลายเป็นสิ่งที่ไปบีบรัดสำหรับกลุ่มก่อการร้ายต่างๆ คนพวกนี้จึงพยายามมองหาแหล่งเงินทุนจากองค์การอาชญากรรมข้ามชาติอื่นๆ ที่ให้กำไรสูงจากการค้ามนุษย์ (new_slave.html)

วอชิงตันคือรัฐหนึ่งที่ สำนักข่าวกรองอ้างถึงในฐานะที่เป็นรัฐซึ่งมีปัญหา. ข้อมูลต่อไปนี้คือตัวอย่างเล็กๆน้อยๆเกี่ยวกับปัญหาดังกล่าวในรัฐวอชิงตัน

เราก็เหมือนกับประเทศอื่นๆซึ่งให้ความเอาใจใส่อย่างแท้จริง ทั้งระดับกฎหมายและการสร้างนโยบายเกี่ยวกับการปกป้องการตักตวงประโยชน์ทางเพศและการค้ามนุษย์

ในบันทึกคำอธิบายของกฎหมายการคุ้มครองเหยื่อการค้ามนุษย์ของสหรัฐฯในปี 2000, ได้อธิบายว่า ในการประกาศใช้กฎหมายหลายๆฉบับ ได้ห้ามการตักตวงประโยชน์ทางเพศจากผู้หญิงและเด็กเพื่อการพาณิชย์ และก่อนหน้าปี 2000 ไม่มีพระราชบัญญัติครอบคลุมที่ "ลงโทษการกระทำความผิดต่างๆอันเกี่ยวข้องกับแผนการการค้ามนุษย์". พระราชบัญญัติคุ้มครองเหยื่อการค้ามนุษย์ของปี 2000 เป็นกฎหมายครอบคลุมฉบับแรกที่มีการพูดถึงแง่มุมอันหลากหลายของการค้ามนุษย์

ข้าพเจ้ารู้สึกสงสัยว่า ถ้าเผื่อใบสั่งซื้อคู่หมั้นทางจดหมายมีการให้ข้อมูลเช่นนั้น ตามสิทธิของพวกเธอเพื่อถามถึงบันทึกอาชญากรรมในอดีต หรือประวัติการแต่งงานของสามีในอนาคตของพวกเธอ ซึ่งอันนี้เป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดาและเป็นกระบวนการที่ยุ่งยากสำหรับบางคนที่เกิดในอเมริกาเหนือ ซึ่งไม่เคยใส่ใจกับผู้หญิงคนหนึ่งคนใดที่กำลังหลบหนีไปจากสถานการณ์ที่มีการกระทำอันรุนแรงและรู้สึกสิ้นหวัง, ในวิกฤตดังกล่าว, มันไม่ไม่ต้องมีคำอธิบายใดๆ. คำถามคือว่า กฎหมายอันนั้นจะสามารถช่วยปกป้องผู้หญิงเอาไว้ได้อย่างไร? หรือมันเป็นเพียงการเสนอภาระความรับผิดชอบแบบมักง่าย เกี่ยวกับการปกป้องคุ้มครองต่อผู้หญิงเท่านั้น ?

การค้ามนุษย์และการตักตวงประโยชน์ทางเพศ เป็นการละเมิดสิทธิขั้นพื้นฐานของมนุษย์อย่างหนึ่ง. แรงงานราคาถูกและการขูดรีดทางเพศ คือความต้องการต่างๆที่เต็มไปด้วยอันตราย เมื่อเด็ก, ผู้หญิง, และผู้ชายได้ถูกซื้อและขาย. บ่อยมาก เด็กและครอบครัวของพวกเขาไม่รู้ถึงอันตรายต่างๆของการถูกนำมาขาย พวกเขาเชื่อว่ามันคือความเป็นไปได้ที่จะทำให้ชีวิตดีขึ้นในอีกประเทศหนึ่ง. เด็กๆเหล่านี้, ผู้หญิง, และผู้ชาย ต่างเป็นผู้ที่ไร้เดียงสาในท่ามกลางหมู่พวกเรา

ข้อเท็จจริงทั้งหลายเกี่ยวกับการตักตวงทางเพศจากเด็กๆ โดยเฉพาะเรื่องเกี่ยวกับโสเภณีเด็ก

เครื่องหมายต่างๆที่เป็นข้อสังเกตเกี่ยวกับการตักตวงประโยชน์ทางเพศจากเด็ก

อะไรที่เราสามารถทำได้เพื่อยุติการตักตวงประโยชน์ทางเพศจากผู้หญิงและเด็ก?

แต่โชคไม่ดี อัตราความสำเร็จสำหรับโปรแกรมต่างๆมากมายยังคงอยู่ในระดับต่ำ เพราะเนื่องมาจากบาดแผลที่บาดลึกและสาหัสมากซึ่งเกิดขึ้นกับเด็ก ผู้หญิง และผู้ชาย และการขาดเสียซึ่งการขานรับของชุมชน การลดการให้ทุนของรับบาล และความยุ่งยากต่างๆของเหยื่อที่จะรวมเข้ากับชุมชนต่างๆอีกครั้งอย่างอบอุ่นและเป็นที่ต้อนรับ

ยิ่งไปกว่านั้น นี่เป็นประเด็นปัญหารวมๆของการเสี่ยงต่ออันตรายทางด้านสุขภาพที่จริงจัง: นั่นคือ AIDS/HIV, แอลกอฮอลิสม์, การติดยา, การทารุณทางร่างกายและทางเพศ, ความโหดร้าย, และการขาดการบำรุงทางโภชนาการ. สิ่งเหล่านี้ได้รับมาในฐานะที่เป็นของแถมเกี่ยวกับการทำงาน หรือผู้จับกุมต่างๆยัดเยียดให้แก่สุขภาพของเหยื่อที่เป็นอันตรายอย่างยิ่ง

สิ่งที่ต้องการจะเน้นเอาไว้มากๆก็คือ การรับรู้และการศึกษาเพื่อว่าเราจะได้สามารถทำความเข้าใจถึงผลอันเนื่องมาจากการตักตวงประโยชน์ทางเพศ และการค้ามนุษย์ที่กระทำกับมนุษย์ด้วยกันเอง. การยอมรับว่ามันคือปัญหาจะช่วยเราสร้างทางเลือกที่ถูกต้องเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ ยอมรับการเยียวยามนุษย์ และสิ่งที่เราทั้งหลายจะต้องอดทน. การรับรู้รับทราบผ่านการศึกษา จะไม่ยอมให้เราอยู่เฉยโดยไม่ทำอะไรเลย และยังคงแสร้งหลอกลวงว่า การตักตวงประโยชน์ทางเพศ และการระบาดของการค้ามนุษย์ไม่ได้เกิดขึ้นอีกต่อไป

ระบบต่างๆจะต้องถูกวางเอาไว้อย่างเหมาะสม เพื่อว่าเราในฐานะพลเมืองโลกจะได้ยุติความโหดร้ายรุนแรงและความน่ากลัวอันนี้ลงได้. เราจะต้องรักษา บ่มเพาะและทำงานร่วมกับครอบครัวและชุมชนต่างๆ เพื่อยอมรับและสนับสนุนเด็กและผู้ใหญ่ ซึ่งถูกขูดรีดและตักตวงประโยชน์เหล่านั้น. ที่สำคัญที่สุดเราจะต้องหยุดยั้งการข่มขืนกระทำชำเราเด็กๆของพวกเรา ซึ่งเป็นทรัพยากรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและไร้เดียงสาท่ามกลางหมู่พวกเรานี้ให้ได้

++++++++++++++++++++++++++++++

เพื่อความสมบูรณ์ของเนื้อหา กรุณาอ่านควบคู่กันกับบทความลำดับที่ 627 เรื่อง
สินค้ามนุษย์ : โลกของการค้าทาสหลังสมัยใหม่

 

Works Cited
21st Century Slaves, National Geographic, Sept. 2003

United Nations Economic and Social Commission for Asia and the Pacific, July 2003

Hundreds of Thousands of U.S. Children in Sex Trade By Sue Pleming WASHINGTON (Reuters) Sept 2002.

Dilma Felizardo, Ex-executive Secretary for the National Campaign Against Sex Tourism and Exploitation of Your People and Children.

VOY, Voices of Youth, Unicef, 2001. Modern Day Slavery.

http://abcnews.go.com/sections/world/DailyNews/trafficking020515.html.

The New Slave Trade: - The mail order bride. (Janice Price, The New Slave Trade)

http://www.realchangenews.org/pastissuesupgrade/2002_12_12/features/new_slave.html

Being Aware Taking Care, Guide for Parents, Teachers, Counselors, Youth Workers and Police, Burnaby-New Westminster Task Force on the Sexual Exploitation of Children and Youth. April 2002.

"Organized Crime Impact Study," Solicitor General of Canada, Public Works and Government Services of Canada, 1998

Rob Lamberti, "Sex Slaves: Fodder for Flesh Factories The Women Earn Nothing But Tips Until They Pay Off Their $40,000 Contracts," Toronto Sun, 10 May 1998.

http://www.catwinternational.org/fb/Canada.html

Kimberly Daum, "Sexually Exploited Children in Canada: The Law is Not on Their Side," Opinion/Essays, 17 October 1996

Police, Wayne Chamberlain, "Half of Sudbury Prostitutes Under 15 Years Old, Police Say: Streetwalkers a growing problem in Nickel City," The Sudbury Star, 13 April 1998

The U.S. Trafficking Victims Protection Act of 2000: An Explanatory Note.
http://www.protectionproject.org/trafic_in_us/trafic_in_us.htm

Signs of Child-Sexual Exploitation http://www.missingkids.com

Sexual exploitation of Children, Hearings before the Subcommittee on Crime of the Committee on the Judiciary U. S. House of Representatives, 1977( p.265)

Cruelty to Children must Stop. Full Stop
http://www.nspcc.org.uk/html/home/informationresources/prexploitationwomen.htm

United Nations Commission on Human Cargo and Sexual Exploitation

UNICEF. http://www.unicef.org/protection/index.htm