Website ของมหาวิทยาลัยเที่ยงคืน
สร้างขึ้นมาเพื่อผู้สนใจในการศึกษา
โดยไม่จำกัดคุณวุฒิ

หากต้องการติดต่อกับ
มหาวิทยาลัยเที่ยงคืน
ส่ง mail ตามที่อยู่ข้างล่างนี้
midnight2545(at)yahoo.com

หนึ่ง การศึกษาการแปรรูปประปาประเทศไทย โครงการช่วยเหลือทางวิชาการของ ADB พ.ศ. 2537

สอง การศึกษาการแปรรูปรัฐวิสาหกิจส่วนการประปาในราชอาณาจักรไทย

สาม รายงานCountry Assistance Plan-CAP (แผนการให้ความช่วยเหลือประเทศไทย) ธนาคารเพื่อการพัฒนาเอเชีย ธันวาคม 2542

สี่ โครงการเงินกู้เพื่อปรับโครงสร้างภาคเกษตรกรรม (Agricultural Sector Program Loan) ธนาคารเพื่อการพัฒนาเอเชีย ธนาคารเพื่อความร่วมมือระหว่างประเทศ (JBIC) พ.ศ. 2543-2546

ห้า โครงการน้ำแก้จน

หก ร่างพรบ.ทรัพยากรน้ำฉบับใหม่ (เริ่ม ตุลาคม 2546 - กันยายน 2547) เนื้อหาหลัก กำหนดให้น้ำเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดิน (มาตรา 6) โดยอยู่ภายใต้การกำกับดูแลของรัฐ มีการแบ่งประเภทการใช้น้ำ 3 ระดับ และออกใบอนุญาตใช้น้ำ และลงลึกในรายละเอียดเรื่องสิทธิการใช้น้ำเน้นสิทธิปัจเจกชน ซึ่งไม่ได้สร้างกระบวนการมีส่วนร่วมที่มากเพียงพอ ที่ให้ประชาชนเข้ามามีส่วนร่วมในกระบวนการยกร่างกฎหมายน้ำได้

การรีบเร่งจ้างสถาบันการศึกษายกร่างในเวลาเพียง 1 ปี และจัดรับฟังความคิดเห็นในระดับจังหวัด 8 จังหวัด ได้แก่ เชียงใหม่, แพร่, นครสวรรค์, ระยอง, ขอนแก่น, อุบลราชธานี, กาญจนบุรี,และสุราษฎ์ธานี, รับฟังความคิดเห็นรวมที่กรุงเทพครั้งสุดท้าย และออกมเป็นมาตรา กรกฎาคม2547

ร่างกฎหมายน้ำฉบับใหม่ถูกอ้าง เป็นเครื่องมือในการบริหารจัดการน้ำแบบบูรณาการให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด ไม่ใช่เครื่องมือทางเทคนิคในการจัดการน้ำเท่านั้น แต่เป็นเครื่องมือสำคัญในทางการเมืองของหน่วยงานต่างๆ เพื่อบรรลุเป้าหมายของตนเอง

1. รายงานการศึกษาความเป็นไปได้ในการแปรสภาพ การบริหารจัดการน้ำให้เป็นกิจกรรมเอกชน (มกราคม พ.ศ. 2544) ศึกษาโดย รศ.ดร.เสวคนธ์ สุดสวาลดิ์, รศ.นิตยา เงินประเสริฐศรี, ผศ.สิทธิพร เงินประเสริฐสรี, ดร.ศิริพงศ์ พังสฤกษ์, นายทวีวงศ์ เทียนเสรี

2. การศึกษาการบริหารจัดเก็บค่าน้ำ (โดย รศ.ชูชีพ พิพัฒน์ศิถี, ดร.ศุภชาติ สุขารมณ์, รศ.ดร.กอบเกียรติ ผ่องพุฒิ, นายวิรัตน์ ขาวอุปภัมภ์, นายทวีวงศ์ เทียนเสรี)( 1 กันยายน2544)

การสร้างตลาดในการซื้อขายน้ำเป็นแนวคิดใหม่ เริ่มใช้กันบางประเทศ เช่น มลรัฐแคลิฟอร์เนีย อเมริกา, ประเทศชิลี, เม็กซิโก, และเมืองทามิลนาดู ประเทศอินเดีย. แม้ไม่ประสบผลสำเร็จตามความคาดหมาย เพราะก่อให้เกิดปัญหาที่ตามมาไม่สามารถแก้ไขได้หลายประการ แต่นักเศรษฐศาสตร์กลับเสนอขึ้นมาเป็นทางเลือกการจัดการน้ำในประเทศไทย

3. แนวคิดสิทธิชุมชนในการจัดการน้ำ นักวิชาการสังคมศาสตร์และองค์กรพัฒนาเอกชน ไม่เห็นด้วยการจัดการน้ำด้วยกลไกตลาด น้ำเป็นทรัพยากรธรรมชาติที่เป็นสาธารณะ และเป็นทุนทางสังคม ไม่เหมาะแปรเป็นสินค้า และประสบการณ์การจัดการน้ำภายใต้นโยบายเสรี บริษัทข้ามชาติได้เข้ามาอิทธิพลเหนือธุรกิจค้าน้ำ และก่อให้เกิดความขัดแย้งทางสังคมระดับรัฐและข้ามรัฐ เมื่อการจัดการน้ำตกอยู่ภายใต้เอกชน ราคาค่าน้ำในฝรั่งเศสแพงขึ้นถึงร้อยละ 150, อังกฤษแพงขึ้นถึง 105, รวมทั้งคุณภาพน้ำฝรั่งเศสและออสเตรเลียก็ตกต่ำลงด้วย (กฤษฎา บุญชัย)

วรพล พรหมิกบุตร บทความเรื่อง "ภาษีค่าน้ำเพื่อการเกษตร เงื่อนงำความหมายและการทำลายเกษตรกรไทย" (กรุงเทพธุรกิจ 6 เมษายน และ 7 เมษายน 2542) โต้แย้งนักเศรษฐศาสตร์ว่า ต้นทุนเกือบทั้งหมดในการสร้างและการพัฒนาระบบชลประทานสมัยใหม่ของไทย ภายหลัง พ.ศ.2475 มาจากแหล่งทุนสำคัญ คือภาษีอากรส่วนร่วมของคนไทยทั้งหมด รวมทั้งเงินกู้ต่างประเทศสาธารณะที่คนไทยต้องร่วมกันชดใช้ทางอ้อมมาตลอดทั้งสิ้น การเก็บค่าน้ำตามข้อเสนอเงื่อนไขเอดีบี เป็นการเก็บเพิ่มต้นทุนการผลิตจากเกษตรกรที่สูงอยู่แล้ว ไม่ได้เป็นการคืนทุนต่อชลประทาน แต่เป็นการเพิ่มต้นทุนการผลิตให้เกษตรกรที่มีส่วนร่วมสร้าง และพัฒนาระบบชลประทานนั่นเอง

การกำหนดสิทธิการใช้น้ำดังกล่าว ไม่สอดคล้องกับสิทธิการใช้เดิมในสังคม สิทธิการใช้เดิมถูกกำหนดโดยชุมชน สัมพันธ์กับการมีส่วนร่วมในการลงทุนและบริหารจัดการร่วมกัน การกำหนดสิทธิการใช้น้ำแบบใดแบบหนึ่งอย่างตายตัว จะก่อให้เกิดการลิดรอนสิทธิการใช้น้ำที่มีอยู่เดิม

กลไกทางเศรษฐศาสตร์เป็นเครื่องมือจัดการทรัพยากรบุคคล หากนำมาใช้ในทรัพยากรส่วนรวม ย่อมก่อให้เกิดความไม่เป็นธรรมและขัดแย้งมากขึ้น ภายใต้โครงสร้างเศรษฐกิจที่บิดเบือนในปัจจุบัน เช่น ไม่มีการจำกัดการถือครองที่ดิน เปิดให้การเข้าถึงของคนรวยมากกว่าคนจน คนรวยผลักภาระในการร่วมจ่ายการจัดหาน้ำให้คนจนได้ร่วมจ่ายด้วย น้ำถูกมาใช้เพื่อเป้าหมายทางเศรษฐกิจอย่างเดียว สังคมไทยไม่มีองค์กรอิสระที่ตรวจสอบถ่วงดุลการใช้อำนาจของรัฐ และสถาบันที่เข้มแข็งในการผลักดันให้ประชาชนมีส่วนร่วมในการจัดการทรัพยากร การนำกลไกทางเศรษฐศาสตร์มาใช้ จำเป็นต้องทำคู่กับเงื่อนไขอื่นๆ 3 ประการ

1. มีหน่วยงานสังคมที่หลากหลายเข้ามาตรากฎหมาย และควบคุมการปฏิบัติให้เป็นตามกฎหมาย
2. มีการสร้างความเข้มแข็งเชิงสถาบัน เพื่อตรวจสอบถ่วงดุลในเรื่องการเข้าถึงและการใช้ประโยชน์จากทรัพยากร
3. ใช้กลไกทางเศรษฐกิจที่ไม่บิดเบือน เช่น การเก็บภาษีอัตราก้าวหน้า (อานันท์ กาญจนพันธ์)

1. ปี 2535 สมัยรัฐบาลอานันท์ ปันยารชุน ออก พรบ.ด้วยการให้เอกชนลงทุนในการดำเนินงานที่เคยอยู่ภายใต้รัฐวิสาหกิจ. 2 หน่วยงานแรกที่แปรรูป คือ การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย และการประปาส่วนภูมิภาค นับเป็นบทบาทแรกของภาคเอกชน คือ การแปรรูปนำร่อง

บริษัทประปาปทุมธานีจำกัดอันเป็นผลสืบเนื่องจากการจัดทำแผนหลัก และศึกษาความเหมาะสมของการลงทุนเพื่อปรับปรุงขยายพื้นที่การให้บริการของการประปาปทุมธานี และการประปารังสิตจากรัฐบาลญี่ปุ่นผ่านใจก้า (JICA) ตั้งแต่ปี พ.ศ.2533 และบริษัท อีสต์ วอเตอร์ ได้สัมปทานเพื่อรับผิดชอบจำหน่ายน้ำดิบ นับเป็นช่วงขาดแคลนน้ำรุนแรงในภาคตะวันออก ขณะที่การพัฒนาภาคอุตสาหกรรมตะวันออกเติบโตอย่างรวดเร็ว

"อีสต์ วอร์เตอร์" เป็นบริษัทเอกชนแห่งเดียวที่ผูกขาดกิจการค้าน้ำครอบคลุม 7 จังหวัดคือ ชลบุรี, ระยอง, ฉะเชิงเทรา, ปราจีนบุรี, สระแก้ว, จันทบุรี,และตราด. บริษัท อีสต์ วอร์เตอร์ ได้ลงนามการบริหารและดำเนินการระบบท่อส่งน้ำสายหลัก กับกระทรวงการคลังเป็นเวลา 30 ปี ทำสัญญาซื้อน้ำจากอ่างเก็บน้ำของกรมชลประทาน อ่างเก็บน้ำดอกกราย หนองค้อ บางพระ และหนองปลาไหล รวม 130 ล้านคิวต่อปี อัตราซื้อคิวละ 0.5 บาท ส่งน้ำดิบจำหน่ายแก่นิคมอุสาหกรรมโรงไฟฟ้า การประปาส่วนภูมิภาค ปัจจุบันมีลูกค้า 34 ราย เป็นผู้ใช้น้ำรายใหญ่ไม่ต่ำกว่า 50ล้านคิวต่อปี

อย่างไรก็ตามจากรายงานสรุปการดำเนินงานของบริษัท ประปาปทุมธานี งบประมาณบานปลายและมีปริมาณน้ำสูญเสียในอัตราสูง สามารถจำหน่ายนำได้เพียงวันละ 9,000 - 10,000 ลูกบาศก์เมตร ผลเกิดกับประชาชนที่อยู่ใกล้อ่างไม่มีสิทธิในการใช้น้ำและการจัดการน้ำ น้ำที่จัดสรรให้ภาคเกษตรกรรม 70 ล้านคิวต่อปี เริ่มถูกขอซื้อจากผู้ถือหุ้นเพิ่มขึ้นร้อยละ 12 ทุกปี การกีดกันการใช้น้ำบาดาล เนื่องจากประกาศเป็นเขตปลอดน้ำบาดาล ห้ามสูบน้ำและปรับราคาค่าน้ำบาดาล เพื่อผลักดันและจูงใจให้ผู้ใช้น้ำหันมาใช้ประปาแทน

2. ปี 2536 มีการยกร่างกฎหมายน้ำเกี่ยวกับการจัดการน้ำขึ้นมา 2 ฉบับ โดย ดร.อำนาจ วงศ์บัณฑิต คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ โดยมีฐานข้อมูลในการยกร่างเป็นข้อมูลลุ่มน้ำเจ้าพระยาเป็นหลัก ในขณะที่ปัญหาเรื่องน้ำและภูมิปัญญาในการแก้ปัญหาเรื่องน้ำแต่ละภูมิภาค มีรายละเอียดหลากหลายและแตกต่างจากลุ่มเจ้าพระยามาก

เนื้อหาหลัก กำหนดให้ทรัพยากรน้ำเป็นของรัฐ ประชาชนที่ต้องการใช้น้ำต้องขออนุญาตจากรัฐและเสียค่าบริการใช้น้ำ ร่างกฎหมายให้อำนาจรัฐเปลี่ยนแปลงรูปร่างของแหล่งน้ำ เช่น การขยายพื้นที่แหล่งน้ำ การปิดกั้นแม่น้ำ ลดขนาดและผันน้ำ การจัดตั้งองค์กรในการจัดการน้ำทั้งในระดับชาติและระดับลุ่มน้ำ โดยมีองค์ประกอบจากหน่วยราชการเป็นหลัก

3. พ.ศ.2538-2540 กลยุทธ์รบริหารจัดการทรัพยากรน้ำในลุ่มน้ำเจ้าพระยา โดยสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ (สศช.) ได้ดำเนินการในโครงการศึกษาเพื่อการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำในลุ่มน้ำเจ้าพระยา ซึ่งธนาคารโลกได้ให้ความช่วยเหลือด้วยวิชาการ และรัฐบาลญี่ปุ่นให้การสนับสนุนเงิน 1ล้านเหรียญ เงินสมทบรัฐบาลไทย 8 ล้านบาท (มติ ครม. 3 พ.ค. 37)

ก. การศึกษาในเรื่องมูลค่าของน้ำในฤดูแล้ง
ข. การศึกษาการคิดค่าน้ำในภาคเกษตรกรรม
ค. การศึกษาต่อเนื่องในเรื่องโครงการจัดสรรน้ำตามสิทธิในพื้นที่นำร่องลุ่มน้ำเจ้าพระยา ได้วางกลยุทธ์ไว้ 6 กลยุทธ์ จัดตั้งองค์กรบริหารทรัพยากรน้ำในลุ่มเจ้าพระยา การพัฒนาแหล่งน้ำใหม่ (โครงการแก่งเสือเต้น และโครงการผันน้ำกก อิง น่าน) เสริมสร้างความเข้มแข็งระบบการสั่งการและการควบคุม การเก็บค่าธรรมเนียมการใช้น้ำ การให้กรรมสิทธิและจัดตั้งตลาดซื้อขายสิทธิการใช้น้ำ และการออกฎหมายน้ำ

4. ปี พ.ศ. 2542 ปรับปรุงร่างกฎหมายน้ำ โดยสำนักงานคณะกรรมการทรัพยากรน้ำแห่งชาติ (สทช.) ครม.ได้รับหลักการในช่วงต้นปี พ.ศ. 2542 แต่มีกระแสการคัดค้านเงื่อนไขเงินกู้เอดีบี จากประชาชนและองค์กรพัฒนาเอกชนอย่างกว้างขวาง ส่งผลให้รัฐบาลต้องชะลอการพิจารณาร่างกฎหมายไว้ก่อน

ในทางปฏิบัติเงื่อนไขเงินกู้ดังกล่าว เอดีบีเป็นผู้ว่าจ้างบริษัทที่ปรึกษาทางวิชาการ เข้ามาทำงาน 2 เรื่องหลัก กล่าวคือ เรื่องแรก, การเพิ่มขีดความสามารถด้านทรัพยากรน้ำ และ เรื่องที่สอง, การปรับโครงสร้างกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ โดยทีมที่ปรึกษาเข้ามาร่วมทำงานกับ สทช. และกรมชลประทานอย่างใกล้ชิด

เดือนเมษายน พ.ศ.2542 สทช.ได้แต่งตั้งคณะอนุกรรมการบริหารจัดการลุ่มน้ำใน 3 ลุ่มน้ำ คือลุ่มน้ำปิงตอนบน, ลุ่มน้ำปิงตอนล่าง, และลุ่มน้ำป่าสัก, ตามแนวคิดเรื่องการจัดตั้งองค์กรที่ธนาคารโลกให้ความช่วยเหลืออยู่ เสร็จในปี พ.ศ. 2545. จากนั้น 3 มีนาคม พ.ศ.2543 มีการประชุมเชิงปฎิบัติการเรื่อง "จากวิสัยทัศน์สู่แผนกลยุทธ์นโยบายน้ำแห่งชาติ" อันเป็นความพยามแปรนโยบายน้ำแห่งชาติให้เป็นรูปธรรมในทางปฏิบัติมากขึ้น

ข้อสรุปมีความสอดคล้องตอบรับเงื่อนไขเงินกู้ทุกประการ คือให้มี พรบ.ทรัพยากรน้ำ ให้มีองค์กรที่มีกฎหมายรองรับในการบริหารจัดการน้ำ กำหนดให้มีการเก็บค่าน้ำในโครงการชลประทาน และเก็บค่าคืนทุนในโครงการที่รัฐลงทุน สนับสนุนรูปแบบการมีส่วนร่วมจากประชาชน สถาบันองค์กรและเอกชน เอดีบี (Asian Development Bank) และธนาคารโลกมีบทบาทสำคัญในการผลักดันกฎหมายน้ำและการแปรรูปน้ำให้เป็นของเอกชน

5. 31 ตุลาคม 2543 นโยบายน้ำแห่งชาติและแผนปฏิบัติการ ภายใต้กรอบแนวทางการบริหารจัดการน้ำแบบผสมผสาน หรือ Integrated Water Resources Management (IWRM) อาศัยพื้นฐานความคิดจากวิสัยทัศน์น้ำแห่งชาติ สถานภาพนโยบายน้ำแห่งชาติ ในรายละเอียดการดำเนินงานของ กสช. คือการจัดทำร่างกฎหมายทรัพยากรน้ำให้สามารถเข้าสู่สภาในปี พ.ศ. 2546, แต่งตั้งอนุกรรมการบริหารจัดการทรัพยากรในลุ่มน้ำ ขณะนี้แต่งตั้งครบทั้งลุ่มน้ำหลัก 25 ลุ่มน้ำ, การจัดทำแผนรวมพัฒนาลุ่มน้ำ, จัดทำทำแผนรวมน้ำปิงนำร่อง, อย่างไรก็ตาม นโยบายน้ำแห่งชาติได้รับการวิพากษ์วิจารณ์หลายประเด็น อาทิ

1. กระบวนการร่างนโยบายน้ำ ขาดการมีส่วนร่วมจากประชาชนอย่างกว้างขวาง การผลักดันกฎหมายน้ำตามเงื่อนไขเงินกู้เอดีบี ขัดกับรัฐธรรมนูญ มาตราที่ 79 ว่าด้วยการมีส่วนร่วมของประชาชนต่อนโยบายรัฐ ขาดความชอบธรรมทางการเมือง เพราะไม่ใช่นโยบายสาธารณะจากประชาชน

2. นโยบายน้ำแห่งชาติ ได้กำหนดมาตราการสำคัญที่ส่งผลกระทบต่อการใช้น้ำประชาชนอย่างกว้างขวาง กำหนดให้มี พรบ.ทรัพยากรน้ำแห่งชาติ ทั้งที่ประชาชนส่วนมากยังไม่ยอมรับแนวคิดหลักการของร่างตามที่กรมทรัพยากรน้ำยกร่างขึ้นมา แผนปฏิบัติการนโยบายน้ำแห่งชาติ กำหนดให้ใช้เครื่องมือทางเศรษฐศาสตร์และการเงินในการจัดสรรน้ำ เช่น การเก็บค่าน้ำ การสร้างตลาดน้ำ ซึ่งส่งผลให้การแปรรูปทรัพยากรน้ำเปลี่ยนเป็นสินค้า

นโยบายน้ำแห่งชาติ ถูกเสนอโดยคณะกรรมการทรัพยากรน้ำแห่งชาติ ซึ่งกรรมการบางส่วนมีส่วนเกี่ยวข้องเป็นที่ปรึกษาเอดีบี ภายใต้ความช่วยเหลือทางวิชาการเพื่อเพิ่มขีดความสามารถด้านทรัพยากรน้ำ และเงินกู้ปรับโครงสร้างภาคเกษตร ดังนั้น แท้จริงแล้วนโยบายน้ำแห่งชาติจึงขาดความอิสระในการกำหนดนโยบาย ปัจจุบันเครือข่ายองค์กรประชาชน โดยเฉพาะสหพันธ์เกษตรกรภาคเหนือ ยังคงเรียกร้องให้มีการทบวนนโยบายน้ำแห่งชาติใหม่ทั้งหมด

6. กันยายน 2544 การวิจัยแนวนโยบายการจัดการน้ำสำหรับประเทศไทย (มิ่งสรรพ์ ขาวสะอาด และคณะ) สนับสนุนโดย สำนักงานกองทุนสนับสนุนงานวิจัย มีข้อเสนอทางนโยบายที่สำคัญ

หนึ่ง ให้มีการกำหนดสิทธิของกลุ่มผู้ใช้น้ำ การกำหนดเขตการจัดการน้ำอาจใช้กลไกทางเศรษฐศาสตร์ที่เหมาะสมกับจารีตประเพณีท้องถิ่น ทบทวนแหล่งสูบน้ำใต้ดินเพื่อความยั่งยืนที่ไม่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม ทบทวนโครงการพัฒนาแหล่งน้ำขนาดใหญ่เพื่อความโปร่งใสและเป็นธรรม

สอง ทรัพยากรน้ำเป็นสมบัติส่วนร่วม รัฐเป็นผู้กำหนดสิทธิการใช้น้ำผิวดินเพื่อส่วนร่วม การกำหนดสิทธิของกลุ่มผู้ใช้น้ำ ที่เรียกว่า เขตการจัดการน้ำ คือ กลุ่มผู้ใช้น้ำไม่มีการมอบสิทธิปัจเจก มีการถ่ายโอนสิทธิกันได้ปีต่อปี อยู่ในความเห็นชอบคณะกรรการลุ่มน้ำ กรมชลประทาน

สาม โครงสร้างการบริหารจัดการน้ำและอำนาจหน้าที่ คณะกรรมการทรัพยากรน้ำแห่งชาติ คณะกรรมการลุ่มน้ำ คณะกรรการเขตการจัดการน้ำ กำหนดการเก็บค่าน้ำ 2 แบบคือ แบบแรก, ค่าเสียโอกาสน้ำตามประมาณที่ใช้จริงหรือตามกิจกรรม. แบบที่สอง, ค่าบำรุงรักษาทางน้ำ กำหนดค่าธรรมเนียมและใบอนุญาติใช้น้ำ เป็นต้น

7. การวิจัย "บทเรียนจากประสบการณ์การบริหารจัดการน้ำในลุ่มน้ำ" โดย สงวน ปัทมธรรมกุล, สุคนธา แอคะรัจน์, และนลินี ตันธุวนิตย์ สนับสนุนโดย สกว.. การดำเนินงานวิจัยบน 12 ลุ่มน้ำ ดังนี้ ลุ่มน้ำปิง, ลุ่มน้ำปิงล่าง, ลุ่มน้ำป่าสัก, ลุ่มน้ำท่าจีน, ลุ่มน้ำพรม, ลุ่มน้ำเชิญ, ลุ่มน้ำแตง, ลุ่มน้ำคลองยัน, ลุ่มน้ำเปือ, และลุ่มน้ำแม่ออน, ลุ่มน้ำตาช้าง, ลุ่มน้ำห้วยใหญ่ , ประมวลข้อเสนอแนะต่อการจัดการลุ่มน้ำ

หนึ่ง.นโยบายการจัดการลุ่มน้ำเพื่อสร้างความเป็นเอกภาพ คำนึงถึงการกระจายสิทธิและความแตกต่างหลากหลายของพื้นที่
สอง. โครงสร้างองค์กรการจัดการน้ำในลุ่มน้ำขนาดใหญ่ คณะกรรมการมากไปไม่คล่องตัว ลดจำนวนกรรมการจากภาคราชการลง คัดเลือกตัวแทนชาวบ้าน เนื่องจากมีปัญหาความเป็นผู้แทนชาวบ้านตัวจริง
สาม. การดำเนินงานในพื้นที่ โดยเฉพาะเรื่องการจัดสรรน้ำและตั้งกลุ่มผู้ใช้น้ำ ต้องสอดคล้องกันกับชาวบ้าน เพื่อลดปัญหาความขัดแย้งในลุ่มน้ำ
สี่. การมีส่วนร่วม แผนงานจากระดับล่างเพิ่มสัดส่วนตัวแทนในกรรมการทุกระดับ มีการอบรมปฏิบัติการให้ชาวบ้านมีความรู้

8. กันยายน - พฤษภาคม 2546 โครงการจัดทำแผนรวมการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำพื้นที่ลุ่มน้ำปิง 20 ปี ศึกษาโดยบริษัทปัญญา คอนซัลแตนท์ และ ซิกม่า ไอโกร คอนซัลแตนท์ เสนอกรมทรัพยากรน้ำ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม 6 แผนงาน แผนพัฒนาแหล่งน้ำ อ่างเก็บน้ำแม่แตง โครงการผันน้ำแม่แตง-แม่งัด-แม่กวง โครงการเพิ่มปริมาณน้ำต้นทุนให้เขื่อนภูมิพล (ผันน้ำเมย-สาละวิน) เขื่อนคลองวังเจ้า เขื่อนคลองสวนหมาก แผนการบรรเทาภัยแล้ง แผนการบรรเทาปัญหาน้ำท่วม แผนการบริหารจัดการ กำหนดราคาค่าน้ำและค่าบริหารจัดการที่เหมาะสม แผนการรณรงค์ประชาสัมพันธ์ แผนการอนุรักษ์และฟื้นฟูทรัพยากรน้ำ จัดตั้งเครือข่ายอนุรักษ์ป่าและน้ำ ประกอบด้วยมาตรการที่ใช่สิ่งก่อสร้างและไม่ใช่สิ่งก่อสร้างในวงเงินรวม 72,068.66 ล้านบาท

สถานภาพโครงการ เป็นส่วนหนึ่งของการดำเนินงานภายใต้คณะอนุกรรมการลุ่มน้ำปิงบนและปิงล่าง โดยมีคณะกรรมการทรัพยากรน้ำหรือกรมทรัพยากรน้ำเป็นหน่วยงานสนับสนุนหลัก เป็นโครงการต่อเนื่องจากความช่วยเหลือทางวิชาการของเอดีบี และข้อผูกพันภายใต้โครงการเงินกู้เพื่อปรับโครงสร้างภาคเกษตร งบประมาณยังมาจากงบประมาณปกติ

เอกสารอ้างอิง

สายน้ำและความเป็นไท เอกสารประกอบการสัมมนาโครงการบริหารจัดการทรัพยากรในพื้นที่
ลุ่มน้ำโดยมีส่วนร่วมของชุมชน.26-27 ตุลาคม2543 โรงแรมเชียงใหม่ภูคำ
ถอดรหัสสงครามแย่งชิงน้ำ ศรีสุวรรณ ควรขจร,มนตรี จันทวงศ์,พรทิพย์ บุญครอบและคณะ
,มีนาคม 2546

เขื่อน : นวัตกรรมแห่งปัญหา มูลนิธิสืบนาคเสถียร ,สิงหาคม 2547

ข้อเสนอการจัดการทรัพยากรน้ำ เอกสารประกอบการประชุม สกน. และเครือข่ายองค์กรชุมชนลุ่มน้ำภาคเหนือ สถานีวิจัยและศูนย์ฝึกอบรมการเกษตรแม่เหียะ, 26 มกราคม 2548

นิเวศวิทยาการเมืองเรื่องเขื่อนในไทย, ชาญณรงค์ เศรษฐเชื้อ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการจัดการมนุษย์และสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, กันยายน 2543

คืนความสัมพันธ์ชุมชนล้านนากับทรัพยากรน้ำ กรณีฝายพญาคำ อ.สารภี จ.เชียงใหม่ ตัดตอนมาจากเอกสารรายงานความก้าวหน้ามกราคม-มิถุยายน 2548 โดยนายสมบูรณ์ บุญชูและคณะกรรมกาเหมืองฝายพญาคำ

โครงการสิทธิชุมชนศึกษาภาคเหนือตอนบน ลุ่มน้ำแตงล่าง ตัดตอนจากรายงานความก้าวหน้า กรกฎาคม-ธันวาคม 2547

สิ่งพิมพ์
6 เมษายน และ7เมษายน 2542 กรุงเทพธุรกิจ
? มิถุยายน 2547 ไทยนิวส์
11 กันยายน.2547 หน้า 11 ไทยรัฐ
17 กันยายน 2547 หน้า 5 มติชน
11พฤศจิกายน 2547 หน้า 35 ข่าวสด
23 กุมภาพันธ์2548 หน้า 9 มติชน
21 มีนาคม2548 หน้า 5 มติชน

เวปไซค์
www.thaiwater 18 มี.ค.48

 

 

ไปหน้าแรกของมหาวิทยาลัยเที่ยงคืน I สมัครสมาชิก I สารบัญเนื้อหา 1I สารบัญเนื้อหา 2 I สารบัญเนื้อหา 3
ประวัติ ม.เที่ยงคืน

webboard(1) I webboard(2)

e-mail : midnightuniv(at)yahoo.com

หากประสบปัญหาการส่ง e-mail ถึงมหาวิทยาลัยเที่ยงคืนจากเดิม
midnightuniv(at)yahoo.com

ให้ส่งไปที่ใหม่คือ
midnight2545(at)yahoo.com
มหาวิทยาลัยเที่ยงคืนจะได้รับจดหมายเหมือนเดิม

มหาวิทยาลัยเที่ยงคืนกำลังจัดทำบทความที่เผยแพร่บนเว็ปไซคทั้งหมด กว่า 530 เรื่อง หนากว่า 6500 หน้า
ในรูปของ CD-ROM เพื่อบริการให้กับสมาชิกและผู้สนใจทุกท่านในราคา 120 บาท(รวมค่าส่ง)
เพื่อสะดวกสำหรับสมาชิกในการค้นคว้า
สนใจสั่งซื้อได้ที่ midnightuniv(at)yahoo.com หรือ
midnight2545(at)yahoo.com

สมเกียรติ ตั้งนโม และคณาจารย์มหาวิทยาลัยเที่ยงคืน
(บรรณาธิการเว็ปไซค์ มหาวิทยาลัยเที่ยงคืน)
หากสมาชิก ผู้สนใจ และองค์กรใด ประสงค์จะสนับสนุนการเผยแพร่ความรู้เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ชุมชน
และสังคมไทยสามารถให้การสนับสนุนได้ที่บัญชีเงินฝากออมทรัพย์ ในนาม สมเกียรติ ตั้งนโม
หมายเลขบัญชี xxx-x-xxxxx-x ธนาคารกรุงไทยฯ สำนักงานถนนสุเทพ อ.เมือง จ.เชียงใหม่
หรือติดต่อมาที่ midnightuniv(at)yahoo.com หรือ midnight2545(at)yahoo.com

มหาวิทยาลัยเที่ยงคืนกำลังจัดทำบทความที่เผยแพร่บนเว็ปไซคทั้งหมด กว่า 550 เรื่อง หนากว่า 7000 หน้า ในรูปของ CD-ROM ในราคา 120 บาท(รวมค่าส่ง) สนใจสั่งซื้อได้ที่
midnightuniv(at)yahoo.com หรือ ส่งธนาณัติถึง
สมเกียรติ ตั้งนโม : ไปรษณีย์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ 50202

กรุณาส่งธนาณัติแลกเงินไปยัง
สมเกียรติ ตั้งนโม : คณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ถนนสุเทพ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ 50202
อย่าลืมเขียนชื่อ ที่อยู่ ของผู้รับตัวบรรจงด้วยครับ เพื่อป้องกันความผิดพลาดในการจัดส่งทางไปรษณีย์