มหาวิทยาลัยเที่ยงคืนขอเสนอ รายการทีทรรศน์ท้องถิ่นในรูปบทความจากโทรทัศน์ ตอน "นักวิชาการเครื่องซักผ้า" โดยวิทยากร อ.ศรีศักร วัลลิโภดม, อ.ฉลาดชาย รมิตานนท์, อ.ชัยพันธุ์ ประภาสะวัต, คุณไชยณรงค์ เศรษฐเชื้อ, ดำเนินรายการโดย อ.ประมวล เพ็งจันทร์

ความรู้ของนักวิชาการเป็นสิ่งที่สังคมให้การยอมรับ ในเวลาเดียวกันนั้น นักวิชาการส่วนหนึ่ง ก็ได้เอาประโยชน์ที่สังคมให้ความไว้วางใจดังกล่าว ไปใช้กับผลประโยชน์ของตนเอง โดยการประพฤติปฏิบัติที่ออกมาในรูปของ ”นักวิชาการเครื่องซักผ้า”.
นักวิชาการเครื่องซักผ้า คือคนกลุ่มหนึ่ง ที่อยู่คราบของนักวิชาการที่คอยทำหน้าที่ฟอกโครงการขนาดใหญ่ หรือนโยบายของรัฐที่เกี่ยวข้องกับปัญหาสิ่งแวดล้อม ชุมชน และสังคม อันไม่น่าไว้วางใจให้สะอาด บริสุทธิ์ โดยเป็นที่น่าสงสัยต่อจริยธรรมทางวิชาการ.
ความจริงแล้ว ศาสตร์ทุกศาสตร์ วิชาการทุกสาขา ควรเป็นไปเพื่อชีวิตที่งดงามและชีวิตที่มีสุขของมนุษย์และธรรมชาติ มิใช่หรือ ?

สนใจโปรดคลิกไปอ่านได้ที่แบนเนอร์ midnight's article ในหัวข้อที่ 35

introduction

1.TV.Program

2.Questionnaire

3. Information

4. Article and Knowledge  

5. Discussion

6. Schedule

7. Member

8. History

9. Alternative School

10. answer & Letter

11. art & movie

12. Webboard

13. midnight's report

14. midnight's special

15. psychology

16.link

17. criticism

18. creativity

19.art link

HOME

WEBBOARD

reporter

หน้าบทความของมหาวิทยาลัยเที่ยงคืนนี้ ประกอบด้วยบทความ 2 เรื่อง ซึ่งเขียนโดย ศ.ดร.นิธิ เอียวศรีวงศ์ / เรื่องที่หนึ่งคือ "วัฒนธรรมการอ่าน", และเรื่องที่ 2 คือ "อันตรายของคุณชวน หลีกภัย"

วัฒนธรรมการอ่าน บริษัทผลิตสื่อระหว่างประเทศแห่งหนึ่ง จ้างให้สำรวจสิ่งที่เด็กและวัยรุ่น ในเอเซียชอบหรือไม่ชอบในนครใหญ่ 29 นครใน 14 ประเทศของเอเชีย-แปซิฟิกพบว่าวัยรุ่นของ กรุงเทพฯ นั้นมีชีวิตอยู่ท่ามกลางสื่อทีเดียว ชอบเล่นอินเตอร์เน็ต, ชอบมีมือถือ, ชอบดูทีวี, ชอบฟัง วิทยุ, ชอบดูกีฬา, ชอบอ่านการ์ตูน, ชอบเล่นเกมทางจอ, ชอบงานศิลปะ ส่วนใหญ่ชอบใช้เวลาอยู่คน เดียวมากกว่าสุงสิงกับใคร

เช่น เปลี่ยนจากคำอธิบายบนกระดานดำเป็นบทต่างๆ ในหนังสือแทน เป็นต้น หนังสือไม่ใช่ อ่านประกอบ แต่กระดานดำต่างหากที่เป็นตัวประกอบ

ท่านนายกรัฐมนตรีให้สัมภาษณ์ว่าการศึกษาของทางราชการ แสดงว่า เขื่อนปากมูลไม่ได้กีดขวางปลาที่จะว่ายขึ้นมาวางไข่เหนือน้ำ รายงานสรุปของคณะกรรมการเขื่อนโลก ซึ่งตั้งขึ้นโดยความร่วมมือขององค์กรระหว่างประเทศ เช่น ธนาคารโลก, เอดีบี, องค์การอาหารและเกษตรสหประชาชาติ และโครงการสิ่งแวดล้อมแห่งสหประชาชาติ ร่วมกับองค์กรทั้งเอกชนและของรัฐจาก 34 ประเทศ กล่าวถึงเรื่องปลาในลำน้ำมูล หลังสร้างเขื่อนปากมูลว่า 1) อ่างเก็บน้ำเหนือเขื่อนซึ่งคาดว่าจะผลิตปลาได้ถึง 220 ก.ก.ต่อแฮกเตอร์ต่อปี ปรากฏในความเป็นจริงว่าผลิตได้เพียง 10 ก.ก.เท่านั้น ในบริเวณท้ายเขื่อนกลับให้ผลผลิตปลามากกว่า 2) แม่น้ำมูลเคยมีพันธุ์ปลาอยู่ 265 ชนิด แต่หลังจากสร้างเขื่อนแล้ว เหลือพันธุ์ปลาอยู่เพียง 96 ชนิด หายสาบสูญชนิดที่ไม่เคยมีใครจับได้ในแม่น้ำมูลอีก 56 ชนิด 3) โครงการปล่อยกุ้งก้ามกรามเป็นโครงการที่มีความยั่งยืนไม่ได้ เพราะกุ้งก้ามกรามวางไข่ในน้ำเค็ม จึงต้องปล่อยกุ้งตลอดไป แม้กระนั้นก็ทำให้ได้ผลผลิตกุ้งเพียงปีละ 6-15 ตัน จำนวนนี้รวมถึงกุ้งอื่นๆ ที่เติบโตตามธรรมชาติในแม่น้ำมูลด้วย ควรกล่าวด้วยว่าระบบลุ่มน้ำมูลมีพื้นที่ 117,000 ตารางกิโลเมตร ถูกปิดตายด้วยเขื่อนปากมูล เพื่อแลกกับกุ้งปีละไม่เกิน 15 ตัน !!! นี่ว่าเฉพาะความเสียหายที่เกิดขึ้นจากทรัพยากรประมงเรื่องเดียว แต่คุณชวน หลีกภัย เลือกที่จะเชื่อการศึกษาของทางราชการมากกว่า รายงานการศึกษาของคณะกรรมการเขื่อนโลก ตรงนี้แหละที่ทำให้คุณชวนในฐานะนายกรัฐมนตรีมีอันตราย ระบบราชการไทยนั้นเป็นทายาทของระบบราชการที่เคยกุมอำนาจรัฐสืบเนื่องกันมาเป็นเวลาหลายทศวรรษ วิธีการสำคัญที่ทำให้ระบบราชการคุมอำนาจได้อย่างสืบเนื่องมานาน ก็คือการสถาปนาความจริงเทียมขึ้นครอบงำความรับรู้ของสังคม ความจริงเทียมนี้อาจสถาปนาขึ้นเพื่อรับใช้ผลประโยชน์ของระบบราชการเอง หรือเพื่อรับใช้นายพลขุนศึกซึ่งเป็นหัวหน้าของระบบราชการเพราะทำรัฐประหารยึดบ้านเมืองไปครอบครองได้ก็ตาม วิธีการอย่างที่สองระบบราชการจะกุมอำนาจรัฐเอาไว้ได้ คือการสร้างวัฒนธรรมให้ผู้คนยอมรับว่า ข้อมูลของราชการคือความจริง วัฒนธรรมชนิดนี้สร้างขึ้นผ่านระบบการศึกษาและสื่อสาธารณะที่ราชการคุมไว้ได้ การประทุษร้ายต่อความจริงนี่แหละ - ทั้งโดยการสถาปนาความเท็จให้กลายเป็นความจริง และโดยการทำให้ผู้คนสยบยอมต่อความเท็จที่มีตราครุฑประทับรับรอง-คือที่มาของความรุนแรงนานาชนิดของสังคมไทย เป็นความรุนแรงที่กระทำโดยรัฐเอง, โดยความฉ้อฉลของเจ้าหน้าที่ของรัฐซึ่งซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังระบบความเท็จ, และโดยเอกชนซึ่งสามารถหลบหลีกกระบวนการยุติธรรมอยู่เบื้องหลังระบบความเท็จได้ด้วยความอำนาจเงิน พูดให้ชัดก็คือ รัฐไทยนั้นสร้างขึ้นอยู่บนโครงสร้างแห่งความรุนแรง มีคนทุกข์ยากเดือดร้อนโดยไม่จำเป็นอยู่มากมาย เกิดวงจรอุบาทว์ของการทำลายความจริงซ้ำแล้วซ้ำอีกไม่สิ้นสุด ทั้งนี้รวมถึงการปิดหนทางการแก้ปัญหาด้วยวิธีอื่นๆ นอกจากการใช้ความรุนแรง ประวัติศาสตร์ไทยนับตั้งแต่ 2490 มาจนถึงปัจจุบันเต็มไปด้วยเลือดที่ถูกความจริงตราครุฑปกปิดบิดเบือนมาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นการสังหารทางการเมือง, การขังลืมศัตรูทางการเมือง, การรักษาและขยายผลประโยชน์ด้วยการยิงทิ้ง, การผลักคนทั้งหมู่บ้านเข้าป่าไปจับปืนต่อสู้กับรัฐ, การยัดถังแดงเผาหรือการถีบคนลงจาก ฮ., การสังหารหมู่กลางเมืองหลายครั้งหลายหน, และถึงที่สุดการกระชากชามข้าวจากปากคนจนๆ ทั่วประเทศ ฯลฯ ทั้งหมดเหล่านี้มีฐานมาจากการดูเบาความจริง ด้วยการมอบอาญาสิทธิ์ในการตราความจริงขึ้นตามใจชอบด้วยตราครุฑ โชคดีที่สังคมไทยค่อยๆ เติบโตขึ้นจนไม่ยอมรับอาญาสิทธิ์เถื่อนนี้เมื่อเกือบ 3 ทศวรรษมาแล้ว นำมาซึ่งการเมืองในระบอบเปิดอย่างที่เรารู้จักในทุกวันนี้ได้ ในขณะเดียวกัน การเมืองในระบบเปิดนั้น "เปิด" อยู่ได้ ก็ไม่ใช่เพราะมีการเลือกตั้งเป็นประจำ แต่เปิดอยู่ได้เพราะอำนาจการผูกขาดความจริงของราชการถูกท้าทายโดยสังคมต่างหาก มีข้อมูลข่าวสารซึ่งถูกผลิตขึ้นโดยประชาชนในระดับต่างๆ ขึ้นมาเปรียบเทียบกับข้อมูลของทางราชการ เช่น อีไอเอของหลายโครงการยักษ์ถูกประชาชนในพื้นที่บ้าง, เอ็นจีโอบ้าง, นักวิชาการอิสระบ้าง แฉให้เห็นความเท็จหรือการบิดเบือนความจริงได้อย่างจะจะ ไม่ว่าจะเป็นโครงการท่อก๊าซที่เมืองกาญจน์, ท่อก๊าซที่จะนะ, มลภาวะในอากาศที่แม่เมาะ, โครงการโรงไฟฟ้าถ่านหินที่จะประจวบฯ (ปะการังกองเบ้อเริ่ม มึงยังไม่เห็น จะไปเห็นฝุ่นละอองถ่านหินในอากาศได้อย่างไร"- ตามป้ายประท้วงของชาวบ้าน), กรรมสิทธิ์ที่ดินของทหารที่จังหวัดสุรินทร์ ฯลฯ อีกด้านหนึ่งของการผลิตข้อมูลได้มาจากการเปิดเสรีให้แก่ข้อมูลข่าวสารจากโลกข้างนอก ทั้งสื่อมวลชนและองค์กรภาครัฐและเอกชนภายนอก ทำให้ข้อมูลของราชการหมดความศักดิ์สิทธิ์ลงไปโดยสิ้นเชิง น่าเสียดายที่คุณชวน หลีกภัย ไม่เข้าใจประเด็นนี้ จึงวางใจไว้กับการศึกษาของทางราชการตลอดมา ทั้งๆ ที่สังคมไทยได้ตั้งข้อสงสัยกับข้อมูลราชการมานานและกว้างขวางมากขึ้นอยู่ตลอดเวลา แต่คุณชวนก็เรียกข้อสงสัยแคลงใจนี้เสียว่า "กระแส" ซึ่งมีนัยะว่า ไม่ได้ตั้งอยู่บนฐานของข้อมูลจริงในขณะที่ข้อมูลและข้อเสนอของราชการกลับเป็นจริงอย่างไม่มีข้อสงสัย ถ้ายอมรับความจริงที่ราชการสถาปนาขึ้นตามใจชอบอย่างนี้เสียแล้ว คุณชวนจะใช้ระบบราชการเป็นเครื่องมือในการสร้างความไพบูลย์และความเป็นธรรมขึ้นในสังคมได้อย่างไร เพราะการปั้นแต่งความเท็จให้เป็นความจริงมีนัยะแฝงการปฏิบัติการไว้ด้วย คุณชวนจะมีทางเลือกเป็นอื่นไปไม่ได้ ถ้าไม่เริ่มต้นตรวจสอบข้อมูลที่ราชการป้อนให้อย่างจริงจัง และดังที่กล่าวแล้วว่า ระบบราชการซึ่งมีฐานอยู่บนความเท็จนี้เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของโครงสร้างแห่งความรุนแรง ฉะนั้น แม้ตัวคุณชวนเองอาจเป็นคนใฝ่สันติและเปี่ยมเมตตาธรรม แต่การสยบยอมต่อโครงสร้างแห่งความรุนแรง โดยไม่ลุกขึ้นมาตรวจสอบถ่วงดุลเลยแล้ว คุณชวนกลับต้องเป็นผู้สนับสนุนความรุนแรงโดยไม่รู้ตัว เช่นตราบเท่าที่คุณชวนไม่สั่งการให้สอบสวนและเปิดเผยปฏิบัติการปราบโจรกะเหรี่ยงที่โรงพยาบาลราชบุรี อย่างจริงจัง คุณชวนก็กำลังสนับสนุนให้เจ้าหน้าที่ติดอาวุธของระบบราชการฆ่าทิ้งผู้ขัดขืนอำนาจตัวได้ตามใจชอบ เช่นเดียวกับที่เคยเกิดขึ้นกับพฤษภาทมิฬใน พ.ศ.2535 ซึ่งความจริงก็ถูกระบบราชการกลบเกลื่อนมาจนถึงทุกวันนี้ คุณชวนและรัฐบาลของคุณชวน พูดถึงการปฏิรูประบบราชการอยู่บ่อยๆ ตลอดจนตั้งคณะกรรมการขึ้นมาทำงานด้านนี้โดยเฉพาะ แต่ระบบราชการไทยจะไม่มีวันได้รับการปฏิรูปได้จริง (นอกจากลดภาระรายจ่ายประจำในงบประมาณลง) ตราบเท่าที่ผู้บริหารระดับสูง ไม่ยอมปลดปล่อยตนเองให้เป็นอิสระจากการศึกษาของทางราชการ หรือการปั้นแต่งความเท็จของราชการขึ้นเป็นความจริง คุณชวนในฐานะนายกรัฐมนตรีจึงมีอันตราย ไม่ใช่อันตรายที่ตัวคุณชวนซึ่งเป็นคนดีที่น่านับถือคนหนึ่ง แต่อันตรายเพราะคุณชวนไม่เข้าใจโครงสร้างแห่งความรุนแรง อันมีสาเหตุสำคัญส่วนหนึ่งมาจากระบบราชการไทย คุณชวนกลับเอาความชอบธรรมที่มาจากการเลือกตั้ง และความดีของคุณชวนเอง ไปสนับสนุนโครงสร้างแห่งความรุนแรงนี้ ด้วยการปิดหูตัวเองไม่ยอมฟังข้อมูลจากแหล่งอื่น นอกจากราชการ น่าประหลาดด้วยว่า คุณชวนเป็นนายกรัฐมนตรี ในช่วงเวลาที่สังคมไทยสิ้นศรัทธา และเลิกเชื่อถือข้อมูลราชการไปตั้งนานแล้ว ทั้งหมดนี้ยังไม่พูดถึงโครงสร้างแห่งความรุนแรงอีกด้านหนึ่งซึ่งเกิดขึ้นจากระบบทุน และคุณชวนก็มีแนวโน้มที่จะสนับสนุนโครงสร้างส่วนนี้อย่างเต็มที่เช่นเดียวกัน ไม่ว่าจะมองซ้ายหรือมองขวา คนรักสงบอย่างคุณชวนจึงกลายเป็นคนหฤโหดไปโดยไม่รู้ตัวได้ด้วยประการฉะนี้

ิback to article